مسأله 199- هرگاه عمداً مقدارى از طواف را کم کند و موالات از بین برود طوافش باطل است، و باید اعاده کند و اگر پیش از فوت موالات کمبود را جبران کند طوافش صحیح است; و طواف واجب یا مستحب را مى توان قطع کرد و از نو شروع نمود.
مسأله 200- هرگاه طواف را عمداً بیش از هفت دور به جا آورد طواف او باطل است، خواه از اوّل قصد زیادى داشته باشد یا بعد از اتمام طواف قصد کند چیزى بر آن اضافه نماید، و خواه زیادى به اندازه یک دور باشد یا بیشتر یا کمتر، امّا اگر مقدار اضافى را به قصد طواف به جا نیاورد، مثل این که در اوّل کار یک دور با جمعیّت حرکت مى کند تا به طواف آشنا شود، سپس هنگامى که مقابل «حجرالاسود» رسید قصد طواف کند، این کار ضررى ندارد.
همچنین اگر بعد از تمام شدن هفت دور بر اثر کثرت جمعیّت نتواند فوراً از محلّ طواف خارج شود مانعى ندارد مقدارى با مردم، بدون قصد طواف ادامه دهد، و بعد خارج شود.
مسأله 201- هرگاه سهواً طواف را زیادتر از هفت دور به جا آورد، اگر کمتر از یک دور باشد آن را قطع مى کند و طوافش صحیح است، و اگر یک دور یا بیشتر باشد احتیاط واجب آن است که به قصد قربت بر آن بیفزاید تا هفت دور دیگر کامل شود، و بعد دو رکعت نماز طواف واجب به جا مى آورد و بعد از سعى (در آنجا که سعى واجب است) دو رکعت دیگر براى طواف مستحب به جا مى آورد (و لازم نیست قصد کند که طواف اوّل واجب است و دوم مستحب، همین اندازه که به قصد قربت انجام دهد کافى است.
مسأله 202- «قِران» در طواف (یعنى دو طواف کامل را قرین هم و پشت سر یکدیگر بدون آن که نماز طواف میان آن دو بخواند به جا آورد) در طواف واجب حرام است، ولى طواف اوّل باطل نمى شود، مگر این که از آغاز چنین قصدى را داشته باشد که در این صورت صحیح بودن طواف او مشکل است; امّا قران در طواف مستحب مکروه است، ولى حرام و باطل نیست.
مسأله 203- هرگاه مقدارى از طواف را سهواً کم کند. مطابق مسأله شماره 197 عمل مى کند.
