پس از اعمال طواف نزد حجرالأسود بیاید، و مستحبّ است از درى که محاذى حجرالأسود است به سوى صفا برود و با آرامش بالاى صفا رفته و به خانه کعبه نظر کند و به رکنى که حجرالأسود در آن است رو نماید و حمد و ثناى الهى را به جا آورد و نعمتهاى الهى را در نظر بگیرد سپس این أذکار را بگوید: «اَللّهُ أَکْبَرُ» هفت مرتبه، «اَلْحَمْدُلِلّهِ» هفت مرتبه، «لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ» هفت مرتبه، «لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لاشَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیی وَ یُمیتُ وَ هُوَ حَىٌّ لایَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَئ قَدیرٌ.» سه مرتبه، پس سه مرتبه صلوات بر محمّد و آل محمّد بفرستد و بگوید: «اَللّهُ أَکْبَرُ عَلى ما هَدانا، وَ الْحَمْدُلِلّهِ عَلى ما اَبْلانا، وَ الْحَمْدُلِلّهِ الْحَىِّ القَیُّومِ، وَ الْحَمْدُلِلّهِ الدّآئمِ» و سه مرتبه آن را تکرار کند.
پس سه مرتبه بگوید: «اَشْهَدُ اَنْ لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ وَ اَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ لا نَعْبُدُ إلاّ إیّاهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ وَ لَوْ کَرِهَ المُشْرِکُونَ.» سپس سه مرتبه بگوید: «أَللّهُمَّ إنّی أسْئَلُکَ الْعَفْوَ وَ الْعافِیَةَ وَ الیَقینَ فی الدُّنْیا وَ الآخِرَةِ.» سپس سه مرتبه بگوید: «اَللّهُمَّ آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّارِ.» سپس صد مرتبه «اَللّهُ أَکْبَرُ»، صد مرتبه «لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ»، صد مرتبه «اَلْحَمْدُلِلّهِ»، صد مرتبه «سُبْحانَ اللّهِ» بگوید. سپس بگوید: «لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ، أنْجَزَ وَعْدَهُ و نَصَرَ عَبْدَهُ، وَ غَلَبَ الأَحْزابَ وَحْدَهُ، فَلَهُ المُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَحْدَهُ، اَللّهُمَّ بارِکْ لی فی الْمَوْتِ وَ فیما بَعْدَ المَوتِ، اَللّهُمَّ إِنّی اَعُوذُ بِکَ مِنْ ظُلْمَةِ الْقَبْرِ وَ وَحْشَتِهِ، اَللّهُمَّ اَظِلَّنی فی ظِلِّ عَرْشِکَ یَوْمَ لاظِلَّ إلاّ ظِلُّکَ.»
و بسیار تکرار کند سپردن دین و نفس و أهل و مال خود را به خداوند عالم، پس از آن بگوید: «اَسْتَوْدِعُ اللّهَ الرَّحْمنَ الرَّحیمَ الَّذی لایَضیعُ وَدایِعَهُ دینی وَ نَفْسی وَ أَهْلی اَللّهُمَّ اسْتَعْمِلْنی عَلى کِتابِکَ وَ سُنَّةِ نَبِیِّکَ وَ تَوَفَّنی عَلى مِلَّتِهِ وَ اَعِذْنی مِنَ الْفِتْنَةِ.» سپس سه مرتبه بگوید: «اَللّهُ أَکْبَرُ» و اگر تمام این عمل را نتواند انجام دهد هر قدر که مى تواند بخواند.
و نیز مستحبّ است که این دعا را بخواند: «اَللّهُمَّ اغْفِرْ لی کُلَّ ذَنْب أذْنَبْتُهُ قَطُّ، فَإِنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلَىَّ بِالْمَغْفِرةِ، فَإِنَّکَ أنْتَ الغَفُورُ الرَّحیمُ، اَللّهُمَّ افْعَلْ بی ما أَنْتَ أَهْلُهُ، فَإِنَّکَ إِنْ تَفْعَلْ بی ما أنْتَ أهْلُهُ تَرْحَمْنى، وَ إِنْ تُعَذِّبْنی فَأَنْتَ غَنِىٌّ عَنْ عَذابی، وَ أَنَا مُحْتاجٌ إلى رَحْمَتِکَ، فَیامَنْ اَنَا مُحْتاجٌ إلى رَحْمَتِهِ إرْحَمْنی، اَللّهُمَّ لاتَفْعَل بی ما اَنَا اَهْلُهُ، فَإِنَّکَ إنْ تَفْعَلْ بی ما اَنَا أهْلُهُ تُعَذِّبْنی وَ لم تَظْلِمْنی، اَصْبَحْتُ اَتَّقی عَدْلَکَ وَ لاأَخافُ جَوْرَکَ، فَیامَنْ هُوَ عَدْلٌ لایَجُورُ اِرْحَمْنی»
مستحبّ است پیاده سعى نماید و از آنجا که علامت گذارى شده هروله کند; یعنى کمى تندتر برود و اگر سوار چرخ باشد این حد را فى الجمله تند نماید و بعد از آن بطور عادى تا مروه راه برود و در وقت برگشتن نیز به همان ترتیب عمل نماید و از براى زنها هروله نیست، و مستحبّ است بر درگاه خداوند گریه کند و در حال سعى دعاء بسیار نماید.
* * *
