مسأله 150- نزدیکى با زن در حال احرام ممنوع است و این سه حالت دارد:
1- هرگاه در احرام حج از روى علم و عمد نزدیکى کند چنانچه قبل از وقوف به مشعرالحرام صورت گیرد حجّ او فاسد مى شود، ولى باید آن را تمام کرده و سال آینده اعاده نماید، و کفّاره آن یک شتر است، و باید آن زن و مرد، (بنا بر احتیاط واجب) تا آخر مناسک حج از هم جدا شوند یا این که شخص سومى با آنها باشد و در سال بعد نیز هنگامى که به آن مکان که عمل در آن واقع شده مى رسند، باید از هم جدا شوند تا پایان اعمال حج.
حکم زن نیز اگر از روى علم و عمد و اختیار باشد همین است، ولى اگر همسرش او را مجبور کرده باشد کفّاره ندارد، و مرد باید دو کفّاره بدهد.
و اگر این عمل بعد از وقوف در مشعر الحرام و قبل از طواف نساء صورت گیرد حجّ آنها صحیح است ولى گناه کرده و یک شتر کفّاره دارد.
2- هرگاه نزدیکى عمداً در عمره تمتّع واقع شده باشد بنابراحتیاط واجب یک شتر بر او است، ولى عمره او باطل نمى شود خواه این عمل قبل از سعى صفا و مروه باشد یا قبل از تقصیر و بیرون آمدن از احرام، ولى احتیاط مستحب آن است که اگر قبل از سعى باشد عمره را در صورت امکان تمام کرده، سپس عمره را اعاده کند، و اگر ممکن نشد سال بعد حجّ تمتّع را از نو به جا آورد.
3- هرگاه این عمل در عمره مفرده واقع شده باشد اگر قبل از اتمام سعى صفا و مروه باشد عمره او باطل است و یک شتر باید کفّاره بدهد، و احتیاط واجب آن است که عمره را تمام کرده و یک ماه صبر کند، سپس به یکى از میقاتها رفته مجدّداً احرام ببندد و عمره مفرده را اعاده کند، و فرقى میان عمره واجب و مستحب نیست. امّا اگر بعد از طواف و سعى (و قبل از تقصیر) باشد عمره او باطل نخواهد شد.
مسأله 151- هرگاه از روى فراموشى یا غفلت یا ندانستن مسأله نزدیکى کند ضررى به حج یا عمره او نمى زند، کفّاره هم ندارد.
مسأله 152- اگر با همسر خود نزدیکى بدون جماع کند باید یک شتر کفّاره بدهد، ولى حج در سال آینده لازم نیست، حکم زن نیز همین گونه است و در صورت اکراه، مانند مسائل سابق است.
مسأله 153- کفّاره در همه این موارد بنابر احتیاط واجب یک شتر است، و فرقى میان همسر دائم و موقّت نیست، همچنین نزدیکى از جلو و عقب هر دو در این احکام یکسان است.
مسأله 154- احکام بالا در حجّ واجب و مستحب و حجّ نیابت یکسان است، ولى در صورت ارتکاب این عمل اجیر حقّ مال الاجاره را دارد، امّا باید به وظایف بالا عمل کند (اینها همه در صورت عمد است.)
