مسأله 239- در سعى امور زیر مستحبّ است:
1- بهتر است در حال سعى وضو داشته باشد، ولى واجب نیست. حتّى زنان در حالى که حائض هستند مى توانند سعى بین صفا و مروه را انجام دهند. حتّى سعى در حال خواب اشکالى ندارد (مثلاً در حالتى که روى چرخ نشسته، سعى مى کند و مقدارى خواب مى رود.)
2- مستحبّ است اگر ازدحام مانع نشود بعد از تمام کردن طواف و نماز آن، دست به «حجرالاسود» بگذارد یا آن را ببوسد، و به سراغ آب زمزم برود، مقدارى از آن بنوشد، و کمى بر سر و بدن خود بریزد، سپس به سراغ سعى برود، ولى اگر بوسیدن یا دست گذاردن بر حجرالاسود بر اثر ازدحام موجب آزار دیگران گردد باید آن را ترک کند.
3- سعى را مى توان پیاده یا سواره انجام داد، خواه سالم و توانا باشد، یا بیمار و ناتوان، امّا براى اشخاصى که توانائى پیاده روى دارند، بهتر پیاده رفتن است.
4- مستحبّ است به هنگام رفتن از صفا به مروه یا هنگام بازگشت وقتى به محلّ علامتگذارى شده مى رسد «هَرْوَله» کند (هروله یعنى حرکت سریع که میان راه رفتن و دویدن محسوب مى شود) ولى اگر موجب ناراحتى اوست آن را ترک کند.
هروله کردن براى زنان مستحب نیست، و براى مردان نیز اگر فراموش شود احتیاط آن است که برنگردند.
5- سخن گفتن و حتّى خوردن آب یا چیزى از غذا در حال سعى جایز است، ولى بهتر آن است که در این حال مشغول به دعا و ذکر خدا باشد و با سکینه و وقار و توجّه به ذات پاک خداوند سعى را به جا آورد.
مسأله 240- استراحت در میان سعى صفا و مروه براى رفع خستگى یا غیر آن اشکالى ندارد، خواه در صفا باشد یا در مروه یا میان این دو، ولى بهتر آن است که بدون خستگى ننشیند و استراحت نکند.
مسأله 241- هرگاه بعد از اتمام سعى و انجام تقصیر شک کند آیا هفت دور را درست به جا آورده یا نه، یا سایر شرایط، موجود بوده یا نه اعتنا نکند، ولى اگر قبل از تقصیر شک کند که ناقص به جا آورده یا کامل، باید سعى را از اوّل اعاده کند، امّا اگر مى داند هفت دور کامل به جا آورده و شک در بیشتر دارد سعى او صحیح است و اعتنا نکند.
مسأله 242- هرگاه یقین داشته باشد که سعى را ناقص به جا آورده، مثلاً شش دور یا کمتر از آن بوده، برمى گردد و آنچه را مى داند ناقص گذاشته تکمیل مى کند، و سعى او صحیح است.
