مسأله 11- جایز است کسى را از طرف میّت براى حجّ واجب، یا مستحب، اجیر کند، امّا از طرف کسى که زنده است فقط براى حجّ مستحبّى مى توان اجیر کرد، مگر کسانى که حج بر آنها واجب شده باشد و بر اثر کوتاهى، آن را به جا نیاورده اند، و اکنون به خاطر بیمارى یا پیرى و ناتوانى قادر بر حج نیستند، در این صورت واجب است نائب بگیرند، امّا اگر وقتى استطاعت مالى پیدا کرده استطاعت جسمى نداشته، و یا طریق رفتن براى او باز نبوده حج بر او واجب نیست، و گرفتن نائب نیز واجب نمى باشد، چه در حیات باشد و چه بعد از مرگ او.
مسأله 12- زن مى تواند از طرف مرد، و مرد مى تواند از طرف زن نیابت کند، و هر کدام باید وظیفه خودشان را در چنین حجّى رعایت کنند; اگر زن است وظایف زنان را به جا آورد، و اگر مرد است مطابق وظائف مردان، ولى بهتر آن است که زن براى زن و مرد براى مرد نیابت کند.
مسأله 13- کسى که حجّ واجب بر او است جایز نیست از طرف دیگرى اجیر براى حج شود; ولى اگر این کار را کند حجّ نیابتى او صحیح است هرچند گناه کرده است. و کسى که مستطیع نیست مى تواند حجّ نیابتى به جا آورد و با رسیدن به مکّه از این طریق مستطیع نمى شود.
مسأله 14- هرگاه کسى براى حج اجیر شود و تعیین نکنند در چه سالى باید انجام دهد، وظیفه او این است که در اوّلین سال انجام دهد.
مسأله 15- جایز است براى انجام حجّ واجب از طرف میّت کسى را اجیر کنند که از «میقات» حج را به جا آورد، و پول آن از اصل ترکه خارج مى شود; ولى اگر وارثها اجازه دهند مى توان از طرف او حجّ «بلدى» انجام داد (یعنى کسى اجیر شود که از همان شهرى که میّت در آن بوده حج به جا آورد) ولى تفاوت حجّ بلدى و میقاتى را فقط وارثان کبیر مى توانند بپردازند.
مسأله 16- «نائب» باید مسائل حج را بداند، ولى لازم نیست قبلاً حج به جا آورده باشد. و کسانى از خدمه کاروان یا مانند آنها که از اوّل مى دانند قادر به درک وقوف اختیارى مشعر یا مانند آن نیستند مى توانند نیابت قبول کنند.
