مسأله 24- در حجّ تمتّع پنج چیز شرط است:

1- نیّت و آن عبارت از این است که قصد کند براى خدا این اعمال را به عنوان «حجّ تمتّع» به جا مى آورد، بنابراین اگر نوع دیگرى از حج را قصد کند، یا مردّد میان «حجّ تمتّع» و حجّ دیگرى باشد یا قصد او خالص براى خدا نباشد حجّش صحیح نیست.

2- «عمره» و «حج» باید هر دو در ماههاى حج (ماه شوّال و ذى القعده و ذى الحجّه) واقع شود، بنابراین اگر تمام عمره یا قسمتى از آن را قبل از ماه شوّال انجام دهد کافى نیست.

3- «عمره تمتّع» و «حجّ آن» هر دو را باید در یک سال انجام دهد، اگر یکى را امسال، و دیگرى را سال دیگر در ماههاى حج انجام دهد صحیح نیست.

4- احرام «حجّ تمتّع» چنانکه گفته شد باید از خود مکّه باشد، و تفاوتى میان محلّه ها و مناطق مختلف مکّه نیست، از منزل باشد، یا از مسجد الحرام، یا حتّى از کوچه و خیابان قصد احرام کند، ولى از همه جا بهتر براى احرام حج «مسجد الحرام» است.

5- در صورتى که «حجّ تمتّع» عنوان نیابت داشته باشد باید «عمره» و «حج» هر دو به وسیله یک نفر انجام شود، بنابراین اگر یک نفر عمره را به جا آورد و دیگرى حج را، کافى نیست.

مسأله 25- احتیاط واجب آن است که بعد از انجام «عمره تمتّع» از مکّه خارج نشود تا موقع حج فرا رسد، و حج را انجام دهد، مگر این که حاجت و ضرورتى پیدا کند که در این صورت باید بنابر احتیاط واجب به نیّت حج احرام ببندد و با احرام از مکّه خارج شود و هنگام بازگشت به همان حال بماند تا مراسم حج را انجام دهد; امّا اگر بستن احرام براى حج، مایه مشقّت و حرج شدید باشد مى تواند آن را ترک کند، و در این احکام فرقى میان حجّ واجب و مستحب نیست.

مسأله 26- ممنوع بودن خروج از مکّه براى کسانى که عمره تمتّع را انجام داده اند براى رفتن به نقاط دوردست است، بنابراین رفتن به نقاط نزدیک مانند یک فرسنگ و دو فرسنگ مانعى ندارد، و کسانى که منزلشان بیرون مکّه است مى توانند بعد از فراغت از عمره به منزل خود بازگردند.

مسأله 27- شهر مکّه امروز بسیار بزرگ شده، با این حال تمام آنچه به نام مکّه نامیده مى شود احکام مکّه را دارد، همان گونه که مسجدالحرام توسعه یافته، در عین حال تمام آن، احکام مسجدالحرام را دارد.

مسأله 28- هرگاه پس از انجام عمره بدون احرام از مکّه بیرون رفت و از میقاتها گذشت به هنگام بازگشت باید از میقات مُحرِم شود و عمره به جا آورد مگر این که بازگشت او در همان ماهى باشد که خارج شده است (مثلاً در ذى القعده خارج شده و در همان ذى القعده بازگشته است.)

مسأله 29- کسى که وظیفه او حجّ تمتّع است نمى تواند به حجّ إفراد یا حجّ قِران بازگردد، مگر این که وقت تنگ باشد، به طورى که نتواند عمره را تمام کرده و به حج برسد، در این صورت مى تواند «عمره تمتّع» را رها کرده، و نیّت حجّ إفراد یا قِران کند، و وظائف حج را به جا آورد، و بعد از پایان حج، عمره مفرده انجام دهد (مانند سایر کسانى که حج قران و افراد انجام مى دهند) و منظور از تنگ بودن وقت براى حج این است که نتواند وقوف در عرفات را از ظهر تا غروب روز عرفه درک کند.

مسأله 30- هرگاه زن گرفتار عادت ماهانه شود و نتواند طواف و نماز طواف را، که شرط آن طهارت است، پیش از رسیدن موسم حج (و وقوف به عرفه) انجام دهد باید نیّت حج إفراد کند و با همان احرام به عرفات برود و اعمال حج را انجام دهد، و بعد از بازگشت به مکّه و پاک شدن، طوافهاى حج و نمازهاى طواف را انجام مى دهد، و پس از إتمام حج براى «عمره مفرده» به مسجد تنعیم رفته و از آنجا مُحرِم مى شود و اعمال عمره مفرده را انجام مى دهد، و احتیاط آن است که در پایان آن طواف نساء را نیز به جا آورد.

مسأله 31- مانعى ندارد که زنان به وسیله خوردن قرص و مانند آن از عادت ماهانه خود جلوگیرى کنند تا بتوانند اعمال حجّ تمتّع، از جمله طواف و نماز طواف را در حال پاکى انجام دهند.