مسأله 132- مرد مُحرِم هنگام سفر نباید زیر سایه برود، یا سایبانى مانند چتر بر سر بگیرد، بنابراین سوار شدن بر هواپیما یا اتومبیل سرپوشیده و مانند آن براى مردان مُحرِم جایز نیست، ولى براى زنان جایز است.
مسأله 133- در منازل وسط راه یا در مکّه و عرفات و مشعر و منى، رفتن زیر خیمه و سقف منزل مانعى ندارد، همچنین گذشتن از بازارهاى سرپوشیده و تونلهائى که براى عابران درست کرده اند.
مسأله 134- در مواقعى که سایبان اثرى براى حفظ از آفتاب و باران و سرما ندارد، رفتن مردان مُحرِم زیر سایبان در حال سفر مانعى ندارد بنابراین مردان مُحرِم مى توانند در این شبها یا بین الطّلوعین یا روزهاى کاملاً ابرى از ماشین سقف دار یا هواپیما استفاده کنند، ولى در شبهاى بارانى و سرد استفاده از سایبان کفّاره دارد.
مسأله 135- گذشتن از زیر پلهاى وسط راه مانعى ندارد، و همچنین بودن در سایه اى که از دیواره هاى اتومبیل سرباز به وجود مى آید جایز است.
مسأله 136- بیماران و کسانى که از حرارت آفتاب شدیداً ناراحت مى شوند، یا تابش آفتاب به آنها زیان مى رساند مى توانند از ماشین سقف دار و مانند آن استفاده کنند، امّا باید کفّاره بدهند (کفّاره آن در مسأله بعد خواهد آمد.)
مسأله 137- هرگاه مُحرِم از روى سهو و فراموشى یا جهل زیر سایه برود کفّاره ندارد، امّا اگر عمداً یا به خاطر ضرورتى باشد کفّاره دارد و کفّاره آن یک گوسفند براى هر احرام است، یعنى براى مجموع احرام عمره یک گوسفند، و براى مجموع احرام حج نیز یک گوسفند واجب است.
مسأله 138- بهتر است کفّاره هاى مربوط به احرام عمره را در مکّه و مربوط به احرام حج را در منى ذبح کنند، ولى جایز است آن را به تأخیر اندازند و در وطن انجام دهند بلکه در شرایط فعلى که پیدا کردن مستحق در آنجا مشکل است اَوْلى آن است که در وطن انجام دهند، ولى مراقب باشند فراموش نکنند.
مسأله 139- گوسفند کفّاره باید تماماً به مصرف فقرا برسد و شخصاً از آن چیزى نخورد.
