مسأله 243- پنجمین واجب عمره، تقصیر است، یعنى کوتاه کردن موى سر یا صورت (ریش یا سبیل) و گرفتن مقدارى از ناخن، و کافى است تنها کمى از موى سر یا صورت را کوتاه کند، واز کوتاه کردن ناخن صرفنظر نماید، ولى احتیاط آن است که به کوتاه کردن ناخن به تنهائى قناعت نکند.

مسأله 244- کوتاه کردن موى سر یا صورت با هر وسیله اى باشد فرق نمى کند، ولى کندن مو کافى نیست.

مسأله 245- تقصیر از عبادات است و باید با قصد قربت و براى خدا انجام شود.

مسأله 246- براى تقصیر عمره تمتّع محلّ معیّنى شرط نیست، پس مى تواند در همان محلّ «مروه» پس از اتمام سعى، تقصیر کند، و یا بعد از مراجعت به منزل تقصیر نماید، و نیز تفاوت نمى کند که خودش کوتاه کند یا به دیگرى بگوید کمى از موى او را کوتاه نماید.

مسأله 247- تراشیدن سر به جاى کوتاه کردن مو در تقصیر «عمره تمتّع» جایز نیست، و هرگاه عمداً این کار را کند و در ماه ذى القعده به بعد باشد احتیاط واجب آن است که گوسفندى کفّاره دهد، و اگر عمداً این کار را نکرده کفّاره ندارد.

مسأله 248- بعد از تقصیر «عمره تمتّع» از احرام بیرون مى آید، و تمام آنچه بر مُحرِم حرام بود بر او حلال مى شود، مگر صید کردن که همچنان بر او حرام است; به خاطر این که صید حَرَم براى همه حرام مى باشد.

مسأله 249- هرگاه تقصیر را فراموش کند و به سراغ اعمال حج برود (یعنى احرام ببندد و به عرفات برود) عمره و حجّ او صحیح است، و چیزى بر او نیست; ولى بهتر آن است که یک گوسفند کفّاره بدهد.

مسأله 250- اگر عمداً تقصیر را ترک کند و به سراغ اعمال حج برود، عمره او باطل است، و حجّ او مبدّل به إفراد مى شود، حج را باید تمام کند، و احتیاط واجب آن است که بعد از حج، عمره مفرده به جا آورد، و حجّ او صحیح است، هرچند احتیاط مستحب آن است که در سال بعد حج را اعاده کند.

مسأله 251- کسى که از روى ندانستن، تقصیر را ترک کند نیز حکمش حکم عمد است.

مسأله 252- در عمره تمتّع طواف نساء واجب نیست، حتّى ضرورتى ندارد که به قصد رجاء طواف نساء را به جا آورد.

* * *