1 ـ از جمله «واصابه الکبر وله ذریّة ضعفاء; (صاحب آن باغ) پیر و سالخورده است و فرزندانى کوچک و ناتوان دارد» استفاده مى شود که انفاق و بخشش در راه خدا و کمک به نیازمندان همچون باغ خرّمى است که هم خود انسان از ثمرات آن بهره مند مى شود و هم فرزندان او، در حالى که ریاکارى و منّت و آزار، هم سبب محرومیّت خود او مى شود، و هم نسلهاى آینده که باید از ثمرات و برکات اعمال نیک او بهره مند گردند محروم خواهند شد.

   این خود دلیل بر آن است که نسلهاى آینده در نتایج اعمال نیک نسلهاى گذشته سهیم هستند; از نظر اجتماعى نیز چنین است زیرا محبوبیّت و حسن شهرت و اعتمادى که پدران بر اثر کار نیک در افکار عمومى پیدا مى کنند، سرمایه بزرگى براى فرزندان آنها خواهد بود.

2 - جمله «اعصار فیه نار» یعنی گردبادی که در آن آتشی باشد، ممکن است اشاره به گردبادهای ناشی از بادهای سموم وسوزان و خشک کننده باشد، و یا گردبادى که از روى خرمن آتشى بگذرد، و طبق معمول که گرد باد هر چه را بر سر راه خود بیابد با خود همراه مى برد، آن را از زمین برداشته و به نقطه دیگرى بپاشد; و ممکن است اشاره به گردبادى باشد که به همراه صاعقه است که هرگاه به نقطه اى اصابت کند، همه چیز را تبدیل به خاکستر مى کند; و در هر حال، اشاره به نابودى سریع و کامل است (احتمال سوم نزدیکتر به نظر مى رسد).