با در نظر گرفتن آیات فوق که دستور به «رعایت اعتدال در انفاق» مى دهد، این سؤال پیش مى آید که در سوره «دهر» و آیات دیگر قرآن و همچنین روایات، ستایش ایثارگران را مى خوانیم که حتّى در نهایت سختى از خود مى گیرند و به دیگران مى دهند، این دو چگونه با هم سازگار است ؟
دقّت در شأن نزول آیات فوق، و همچنین قرائن دیگر، پاسخ این سؤال را روشن مى سازد و آن این که :
دستور به رعایت اعتدال در جایى است که بخشش فراوان سبب نابسامانیهاى فوق العاده در زندگى خود انسان گردد، و به اصطلاح «ملوم و محسور» شود; و یا ایثار سبب ناراحتى و فشار بر فرزندان او گردد و نظام خانوادگى اش را به خطر افکند; ولى هرگاه هیچ یک از اینها تحقّق نیابد، مسلّماً ایثار کار بسیار خوبى است.
از این گذشته، رعایت اعتدال یک حکم عام است و ایثار یک حکم خاص که مربوط به موارد معیّنى است و این دو حکم با هم تضادّى ندارند. (دقّت کنید).