باغ سرسبزى را در نظر بگیرید که بر زمین مرتفع و حاصلخیزى در برابر نسیم آزاد و نور آفتاب قرار گرفته باشد و بارانهاى درشت نافع بر آن ببارد، و هنگامى که باران نمى بارد لااقل در برابر ریزش شبنم و بارانهاى ریز، طراوت و لطافت و خرّمى باغ همچنان حفظ مى گردد.

   در نتیجه، چنین باغى دو برابر بیشتر از باغهاى دیگر میوه مى دهد، زیرا گذشته از این که زمین حاصلخیز است به طورى که حتّى شبنم و بارانهاى ریز براى به ثمر رسیدن میوه هاى آن کافى است تا چه رسد به بارانهاى درشت، چون در بلندى قرار گرفته از هواى آزاد و نور کافى خورشید بهره فراوانى مى گیرد و علاوه بر منظره زیبایى که از دور چشم هر بیننده اى را به خود جلب مى کند، از خطر سیلاب نیز محفوظ است !

   کسانى که اموال خود را براى خشنودى خدا و استوار شدن ایمان و یقین در قلب و جان خویش انفاق مى کنند، همانند این باغ هستند که محصولى پربرکت و مفید و پرارزش خواهد داشت.

در اینجا توجّه به چند نکته لازم است :

   1 ـ از جمله «لاَتُبْطِلُواْ صَدَقَـاتِکُم بِالْمَنِّ وَالاَْذَى; انفاقهاى خودرا با منّت و آزار باطل نکنید» استفاده مى شود که پاره اى از اعمال ممکن است نتایج اعمال نیک را از بین ببرد و این همان مسأله «احباط» است که شرح آن در کتب تفسیر وعقائد آمده است.

   2 ـ تشبیه عمل ریاکارانه به قطعه سنگى که قشر نازکى از خاک روى آن را پوشانیده است بسیار گویا است، زیرا افراد ریاکار، باطن خشن و بى ثمر خودرا با آب و رنگ خیرخواهى و نیکوکارى مى پوشانند، و اعمالى که هیچ گونه ریشه ثابتى در وجود آنها ندارد انجام مى دهند، اما طوفانهاى زندگى بزودى این پرده را کنار مى زند و باطن آنها را آشکار مى سازد.

   3 ـ جمله «ابْتِغَآءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَتَثْبِیتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ» انگیزه هاى انفاق صحیح و الهى را بیان مى کند و آن دو چیز است: «طلب خشنودى خدا» و «تقویت روح ایمان و ایجاد آرامش در دل و جان».

   این جمله مى گوید انفاق کنندگان واقعى کسانى هستند که تنها براى خشنودى خدا و پرورش فضایل انسانى و تثبیت این صفات در درون جان خویش و همچنین پایان دادن به اضطراب و ناراحتیهایى که بر اثر احساس مسؤولیّت در برابر محرومان در وجدان آنها پیدا مى شود، اقدام به انفاق مى کنند. بنابراین «مِن» در آیه به معنى «فى» مى باشد.

   4 ـ جمله «وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ; خدا به آنچه انجام مى دهید بینا است» که در آخر آیه دوم ذکر شده، هشدارى است به همه کسانى که مى خواهند عمل نیک انجام دهند که مراقب باشند کوچکترین آلودگى نیّت یا طرز کار ممکن است نتیجه اعمال آنها را بر باد دهد، زیرا خداوند کاملاً مراقب اعمال آنهاست !