أَیَوَدُّ أَحَدُکُمْ أَن تَکُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِّن نَّخِیل وَأَعْنَاب تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الاَْنْهَـرُ لَهُ فِیهَا مِن کُلِّ الثَّمَرَا تِ وَأَصَابَهُ ا لْکِبَرُ وَلَهُ ذُرِّیَّةٌ ضُعَفَآءُ فَأَصَابَهَآ إِعْصَارٌ فِیهِ نَارٌ فَاحْتَرَقَتْ کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الاَْیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ
آیا هیچ کس از شما دوست مى دارد که باغى از درختان خرما و انگور داشته باشد که از زیر درختان آن نهرها در جریان باشند و براى او در آن (باغ) از هرگونه میوه اى وجود داشته باشد در حالى که به سن پیرى رسیده و فرزندانى (کوچک و) ضعیف دارد، (در این هنگام) گرد بادى (کوبنده) که در آن آتش (سوزانى) است به آن برخورد کند و آن باغ شعلهور گردد و بسوزد (این گونه است حال کسانى که انفاقهاى خودرا با ریا و منّت و آزار باطل مى کنند); این چنین خداوند آیات خودرا آشکار مى سازد، شاید بیندیشید (و با اندیشه راه حق را بیابید).
«سوره بقره ، آیه 266»