انفاق و بخشش در راه خدا و کمک مالى به افراد محروم و آبرومند، توأم با خلوص نیّت، از امورى است که در آیات قرآن مجید مکرّر بر مکرّر روى آن تکیه شده و از نشانه هاى ایمان ذکر شده است.
روایات اسلامى نیز مملو از تأکید در این باره است تا آنجا که نشان مى دهد در فرهنگ اسلام انفاق مالى به شرط این که انگیزه اى جز رضاى پروردگار نداشته باشد و از هرگونه ریاکارى و منّت و آزار خالى باشد از بهترین اعمال است.
به روایات زیر توجّه کنید :
در حدیثى از امام باقر (علیه السلام) مى خوانیم :
انّ احبّ الأعمال إلى الله إدخال السّرور على المؤمن، شبعه أو قضاء دینه
محبوبترین اعمال نزد خدا این است که قلب مؤمن نیازمندى را مسرور کند، او را سیر کرده، یا بدهى او را ادا کند.
در حدیثى از رسول الله (صلى الله علیه وآله) آمده است :
من الایمان حسن الخلق، واطعام الطّعام، وإراقة الدّماء
حُسن خلق و اطعام طعام و ریختن خون (قربانى کردن در راه خدا) از نشانه هاى ایمان است.
در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) آمده است :
ما أرى شیئاً یعدل زیارة المؤمن إلاّ اطعامه، وحقّ على الله أنْ یطعم من اطعم مؤمناً من طعام الجنّة;
من چیزى را همانند دیدار مؤمن نمى بینم، جز اطعام کردن، و هر کس مؤمنى را اطعام کند بر خدا است که او را از طعام بهشت اطعام نماید.
در حدیث دیگرى از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) آمده است که مردى مهار مرکب حضرت را گرفت وعرض کرد اى رسول خدا ! «اىّ الأعمال افضل ; چه عملى از همه اعمال برتر است ؟»
فرمود :
اطعام الطّعام، واطیاب الکلام
غذا دادن به مردم و خوش زبان بودن.
در حدیث دیگرى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم :
من عال اهل بیت من المسلمین یومهم ولیلتهم غفرالله ذنوبه
کسى که خانواده اى از مسلمین را یک شبانه روز پذیرایى کند، خداوند گناهانش را مى بخشد.
چه کار کوچک و چه نتیجه بزرگى !
2 . بحار الانوار، جلد 74، صفحه 365، حدیث 38.
3 . اصول کافى، جلد 2 باب اطعام المؤمن، حدیث 17.
