مسأله ـ زنى که عقد دائم شده، نباید بدون عذر شرعى از نزدیکى شوهر جلوگیرى کند.
سؤال ـ اگر زن دائمى شرط کند که هفتهاى یکى دو بار تمکین کند، آیا این شرط صحیح است؟
جواب : چنانچه طرفین به این شرط راضى شده باشند، این شرط صحیح است.

سؤال ـ آیا زن مىتواند به این علّت که شوهرش به او تهمت زده و آبروى او را برده، خود را بر او حرام کند، و با دیدنش در حجاب شود، و از تمکین عامّ و خاصّ جلوگیرى نماید؟ هرچند شوهر بارها به پاکى او اعتراف کرده باشد.
جواب : زن حق ندارد به این عذرها از تمکین خوددارى کند، و اگر شوهر به او تهمت زده، باید نزد حاکم شرع برود و مجازات او را بخواهد، مگر این که زن او را ببخشد.
سؤال ـ آیا تمکین از مرد حدّ خاصّى دارد، یا هر زمانى که او تقاضاى تمکین کند زن باید اجابت کند، هر چند موجب عسر و حرج براى زن شود؟
جواب : در صورتى که سبب عسر و حرج براى زن باشد واجب نیست، و اصولا درخواست او باید در حدّ معقول و متعارف باشد.
سؤال ـ چه چیزهائى حقّ تمکین مرد را ساقط مىکند؟
جواب : در صورتى که درخواست مرد غیرمعقول و غیر متعارف باشد، تمکین در برابر آن لازم نیست. همچنین در صورتى که زن مریض یا در عسر و حرج بوده باشد، یا تقاضاى شوهر نامشروع باشد، مانند ایّام عادت، تمکین واجب نمىباشد.
سؤال ـ اگر شوهر (با توجّه به مُعسر بودن) به حکم دادگاه، مهریّه را به صورت اقساطى بپردازد، با توجّه به این که امروزه مهریّهها متأسّفانه بالاست و پرداخت قسطى آن هم سالها طول مىکشد، آیا در این فرض زن، که هنوز باکره است، حق دارد تا پایان اقساط مهریّه تمکین نکند؟
جواب : در صورتى که قرائنى وجود داشته باشد که این مهریّه سنگین را یکجا نمىتوان مطالبه کرد، خوددارى از تمکین جایز نیست، بنابراین متوقّف کردن تمکین بر پرداخت تمام مهر در این گونه موارد جایز نیست.
سؤال ـ آیا آمیزش با همسر از پشت جایز است؟
جواب : این کار حرام نیست، امّا کراهت شدید دارد؛ ولى در صورت عدم رضایت همسر جایز نیست.
سؤال ـ شوهرم تمکین را مشروط به پوشیدن لباسهاى خاص، یا آرایش مخصوصى مىکند، آیا رعایت این امور لازم است؟

جواب : لازم نیست؛ ولى انجام در خواستهاى معقولِ همسر براى طرفین خوب است.
سؤال ـ آیا وظیفه زن مسلمان صرفآ تمکین است؟ اگر چنین است، نگهدارى از فرزندان، نظافت منزل، شستشوى ظروف و البسه، پخت و پز، وظیفه کیست؟ تقسیم کارى که رسول الله(ص) بین دختر گرامى و داماد عزیزش انجام داد، که کار بیرون منزل را به على(ع)، و کار درون منزل را به زهرا(س) واگذار کرد(1) ، به چه معنایى است؟ اگر فلسفه
ازدواج فقط رفع شهوت است، آیا بهتر نیست مرد با هزینهاى کمتر از آوردن زن به خانه به عنوان موجودى پر خرج، شهوتش را بیرون خانه به طریق شرعى (صیغه) رفع کند؟ اگر وظیفه زن صرفآ تمکین است، چرا مرد مخارج عروسى، خورد و خوراک، لباس، وسائل رفاهى، پزشکى، درمانى، مهریّه، شیربها و مانند آن را برگردن مىگیرد؟ بهتر نیست مجرّد و بىمسؤولیت به کار و عبادت و زندگى خود بپردازد، نه دغدغه خاطرى، نه دلبستگى، نه ترس از دست دادنى، نه جنگ اعصابى، و نه نگرانىهاى دیگر. لطفآ نظرتان را به طور صریح در این زمینه بیان فرمایید :
جواب : هدف از ازدواج، همان گونه که قرآن مىگوید، آن است که زن و مرد در کنار یکدیگر زندگى آرامى داشته باشند (لِتَسْکُنُوا إِلَیْها) و این هدف بدون زندگى مشترک حاصل نمىشود. و زندگى توأم با تجرّد موجب بدبختى و انواع مشکلات و بیمارىهاست، ولى زن نباید به صورت برده مرد درآید، و اگر کارهاى خانه را انجام مىدهد، باید با میل و رضایتش باشد. البتّه تقسیم کار بر اساس رضایت طرفین کار بسیار خوبى است.
سؤال ـ عدم تمکین زن، در صورت امتناع مرد از پرداخت نفقه، چه حکمى دارد؟
جواب : احتیاط واجب آن است که زن از تمکین خوددارى نکند؛ ولى مىتواند با اجازه حاکم شرع از اموال او به مقدار نفقه خود بردارد.

(1) . وسائل الشیعه، جلد 14، ابواب مقدّمات النکاح، باب 89، حدیث اوّل .