مسأله ـ طلاق دادن زن در حالت حیض باطل و بى اثر است.
مسأله ـ طلاق دادن زن در حال حیض یا نفاس در سه صورت صحیح است :
1ـ شوهر بعد از ازدواج مطلقآ با او نزدیکى نکرده باشد.
2ـ زن باردار باشد (همانطور که گذشت زنان باردار گاهى عادت مىشوند).
3ـ زن غایب باشد و مرد نتواند، یا برایش مشکل باشد، پاک بودن زن را بفهمد.
مسأله ـ هر گاه زن را از خون حیض پاک مىدانسته و طلاقش بدهد، سپس معلوم شود که به هنگام طلاق در حال حیض بوده، طلاق او باطل است. و به عکس، اگر او را در حال حیض بداند و طلاق دهد، بعد معلوم شود پاک بوده، طلاق او صحیح است.
مسأله ـ هر گاه کسى مىداند که همسرش در حال حیض یا نفاس بوده، اگر غایب شود، مثلا مسافرت کند و بخواهد او را طلاق دهد و نتواند از حالش با خبر شود، باید تا مدّتى که معمولا از حیض یا نفاس پاک مىشود صبر کند.
سؤال ـ آیا ازدواج و مراسم عقد در حال عادت ماهیانه جایز است؟
جواب : مانعى ندارد.
سؤال ـ آیا بخشیدن باقیمانده عقد موقّت (که بمنزله طلاق است) در زمان عادت ماهیانه زوجه جایز است؟
جواب : مانعى ندارد.
مسأله ـ هنگامى که زن از خون حیض پاک شود طلاق او صحیح است، و همسرش نیز مىتواند با او نزدیکى کند، هر چند هنوز غسل نکرده باشد؛ ولى احتیاط مستحب آن است که پیش از غسل از نزدیکى خود دارى کند، ولى کارهاى دیگرى که در وقت حیض بر او حرام بوده، مانند توقّف در مسجد و مسّ خط قرآن، تا غسل نکند بر او حلال نمىشود، بنابر احتیاط واجب.