بر طبق برخى از روایات، حضرات معصومین(علیهم السلام)، بعضى از مسلمانان را به علّت بریدن پیوندهاى معنوى، طرد کرده و از خود نمى دانند. به چند نمونه از این روایات توجّه بفرمایید:
1. امام کاظم(علیه السلام) فرمود:
«لَیْسَ مِنّا مَنْ لَمْ یُحاسِبْ نَفْسَهُ فى کُلَّ یَوْم;(1) مسلمانى که هر روز به حساب خودش رسیدگى نکند از ما نیست».
یعنى شب هنگام موقعى که به بستر مى روى اعمال آن روزت را مرور کن، چنانچه اعمال ناپسندى مرتکب شده اى جبران کن و اگر اعمال نیکى بجا آورده اى، خداوند را بر اعمال شایسته شاکر باش، در غیر این صورت امام کاظم تو را از خود نمى داند; هر چند ادّعاى دوستى داشته باشى.
2. پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «مَنْ غَشَّ مُسْلِماً فى شَراء اَوْ بَیْع فَلَیْسَ مِنّا;(2) کسى که مرتکب غش نسبت به مسلمانى در معامله اى شود (و به او جنس تقلبّى بفروشد) از ما نیست». کسى که در شیر، آب مى کند و آن را به عنوان شیر خالص مى فروشد متقلّب و خیانتکار است. میوه فروشى که ردیف رویین میوهها را سالم و درشت، و ردیف هاى زیرین را ریز و خراب مى گذارد نسبت به برادران مسلمان خود مرتکب غشّ و خیانت شده است; کارى که متأسّفانه در میادین میوه و تره بار ما زیاد انجام مى شود. پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) چنین کسى را از خود نمى داند، هر چند بارها به زیارت قبر آن حضرت مشرّف شده باشد.
3. در روایت دیگرى از وجود مقدّس حضرت رسول(صلى الله علیه وآله وسلم) مى خوانیم: «اَلا مَنْ اَکْرَمَهُ النّاسُ اِتّقاءَ شَرِّه فَلَیْسَ مِنّى»;(3) آگاه باشید کسى که مردم او را به خاطر اجتناب از شرّش گرامى بدارند و احترام بگذارند از من نیست».
مثل اینکه آدم بد زبانى است، براى این که از نیش زبانش در امان باشد و او را مورد تمسخر قرار ندهد، یا متّهم به چیز ننماید، یا برایش شایعه سازى نکند به او احترام مى گذارد. چنین کسى جزء خودیها و اهل پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم)محسوب نمى شود.
4. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «لَیْسَ مِنْ شیعَتِنا مَنْ یَظْلِمُ النّاس;(4) کسى که به مردم ظلم و ستم مى کند از شیعیان ما نیست».
یعنى شیعه نباید به کس ظلم کند. شیعه بودن به صرف ادّعا نیست; بلکه شرایطى دارد که در روایات مختلف(5) ذکر شده است. بنابراین، تنها با خواندن دعاى کمیل و ندبه و قرائت زیارت عاشورا و آل یاسین و رفتن به زیارت مراقد پاک و منوّر حضرات معصومین(علیهم السلام) انسان شیعه واقعى محسوب نمى شود; بلکه علاوه بر همه این کارها، که درجاى خود بسیار خوب و لازم است، باید شرایط دیگرى نیز داشته باشد که یکى از آنها ظلم نکردن به مردم است.
5. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «لَیْسَ بِوَلىٍّ لى مَنْ اَکَلَ مالَ مُؤْمِن حَراماً;(6) کسى که مال مردم را بدون رضایت آنها بخورد از دوستان ما نیست».
حرام خورى با دوستى امام صادق(علیه السلام)سازگارى ندارد. کاسبى که در شب احیا قرآن به سر مى گیرد و به امام صادق و دیگر حضرات معصومین(علیهم السلام) متوسّل مى شود، امّا در روز و به هنگام کاسبى کم فروشى مى کند، دوست امام صادق(علیه السلام) نیست. کارمندى که در شب احیاء بِکَ یا اللهُ مى گوید و سپس خداوند را به چهارده نور پاک قسم مى دهد، امّا روز بعد، در محّل کار رشوه مى گیرد جزء اولیاء امام صادق(علیه السلام) نمى باشد.
بنابراین، اگر مى خواهیم شیعه واقعى على(علیه السلام) باشیم و انتظار داریم در آن جهان آب کوثر از دست مبارکش بنوشیم باید از آنچه که بین ما و على و اولاد على(علیهم السلام) فاصله مى اندازد (که به پنج نمونه آن اشاره شد) جدّاً اجتناب کنیم.
خلاصه این که پیوندهاى معنوى و روحانى بسیار مهّم است و گاه پیوندهاى مادّى و جسمانى را از بین مى برد.

(1). کافى، ج2، ص453، ح2.
(2). سفینة البحار، ج6، ص644.
(3). مستدرک الوسایل، ج12، ص77، ح2.
(4). مستدرک الوسایل، ج12، ص103، ح15.
(5). سفینة البحار، ح4، ص550.
(6). کافى، ج5، ص314،ح43.