با توجّه به اهمیّت این بحث، و پیامدهاى خطرناک لجاجت، به چند روایت در این زمینه توجّه فرمایید:
1. پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «اِیّاکَ وَ اللِّجاجَةَ; فَاِنَّ اَوَّلَها جَهْلٌ وَ آخِرَها نَدامَةٌ;(1) از لجاجت بپرهیز; چون آغاز آن جهالت و نادانى و انتهاى آن ندامت و پشیمانى است».
حقیقتاً که این روایت، تصویر گویایى از لجاجت ارایه کرده است.
2. حضرت على(علیه السلام) فرمودند: «اَللِجاجُ یُفْسِدُ الرَّأْىَ;(2) لجاجت عقل انسان را از کار مى اندازد». آرى، لجاجت دانشمند آگاه دانا را تبدیل به انسان احمقى نموده، و عقلش را از کار مى اندازد.
3. حضرت على(علیه السلام) در حدیث دیگرى فرمود:
«اَلّلِجاجُ بَذْرُ الشَرِّ;(3) لجاجت بذر همه شرور و بدى هاست».
انسان لجباز بذر شومى مى کارد و آن بذر، نهال شومى مى رویاند که ثمره اش ریختن آبروى خود و اطرافیانش مى باشد. گاه ثمره لجاجت از هم پاشیدن خانواده و جدایى زن و شوهر و بى سرپرست شدن فرزندان است.
4. در روایت سومى از آن حضرت مى خوانیم: «اَلِلجاجُ اَکْثَرُ الْاَشْیاء مَضَرَّةً فِى الْعاجِلِ وَ الْآجِلِ;(4) لجاجت بدترین زیانها و ضررها را در دنیا و آخرت نصیب انسان مى کند».
یعنى لج بازى دنیا و آخرت انسان را تباه مى سازد.
5. در روایت دیگرى از امیر مؤمنان على(علیه السلام) مى خوانیم:
«اَلِلجاجُ یُنْتِجُ الْحُرُوبَ;(5) لجاجت (گاه) آتش جنگ هایى را روشن مى کند».
مصداق این روایت را هم اکنون در کشور لیبى شاهد هستیم. رئیس جمهور مستبد و ظالم لیبى که مردم او را نمى خواهند با لجاجت بر مقام خود پافشارى مى کند و به هیچ وجه حاضر نیست کوتاه بیاید و لذا چقدر خرابى و خونریزى به وجود آمده و در نهایت مجبور به فرار خواهد شد و کشورى ویران تحویل مردم خواهد داد. چرا باید انسان براى حفظ مقام زود گذر دنیایى اینقدر بها بپردازد و سبب این همه خرابى و ویرانى و قتل و غارت و نا امنى و ترسى و وحشت ملّت خود شود؟!
با توجّه به زیانهاى سنگین و پیامدهاى شوم و نتایج وحشتناک لجاجت، بیایید تصمیم بگیریم اگر اشتباه کردیم لج بازى نکرده و دنیا و آخرت خود را تباه نسازیم; بلکه با شجاعت اعتراف به اشتباه نموده و عذرخواهى کنیم.
طرف مقابل هم لج نکند و عذرخواهى را بپذیرد، که عذرخواهى و قبول آن هر دو شجاعت مى خواهد. از سرنوشت شیطان که بر اثر لجاجت و خیره سرى از درگاه خدا رانده شد و تا روز قیامت لعن و نفرین خدا را به جان خرید، عبرت بگیریم.

(1). میزان الحکمة، ج9،باب3554، ح18133.
(2). میزان الحکمة، ج9، باب 3554، ح18117.
(3). میزان الحکمة، ج9، باب3554، ح18119.
(4). میزان الحکمة، ج9، باب3554، ح18124.
(5). میزان الحکمة، ج9، باب3554، ح18121.