در آیه بعد به ثمرات عبادت و تقوى و اطاعت اشاره شده است. توجّه کنید:
«یَغْفِرْ لَکمُ مِّن ذُنُوبِکُمْ وَ یُؤَخِّرْکُمْ إِلىَ أَجَل مُّسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لَا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنتُمْ تَعْلَمُونَ;(1) تا خدا گناهانتان را بیامرزد و تا زمان معیّنى شما را عمر دهد; زیرا هنگامى که اجل الهى فرا رسد، تأخیرى نخواهد داشت اگر مى دانستید».
اوّلین ثمره عبادت و تقوى و اطاعت، بخشش گناهان و لغزشهاست. چه کسى به غیر از حضرات معصومین(علیهم السلام) مى تواند ادّعا کند که آلوده به گناه نشده است؟ و کدام انسان گناهکار و خطاکارى امید به عفو و بخشش الهى ندارد؟ در این آیه شریفه راه رسیدن به غفران و بخشش گناهان بیان شده و آن عبادت و تقوا و اطاعت است. دوّمین فایده عبودیّت و بندگى خدا، طولانى شدن عمر انسان است. آرى، گناه باعث کوتاه شدن عمر انسان و اطاعت و بندگى سبب طولانى شدن عمر وى مى شود.
به حدیثى در این زمینه توجّه فرمایید: امام صادق(علیه السلام) فرمود:
«مَنْ یَمُوتُ بِالذُّنُوبِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بِالْآجالِ; کسانى که بر اثر ارتکاب گناه از دنیا مى روند بیش از کسانى هستند که به مرگ طبیعى عمرشان به پایان مى رسد».
یعنى به عنوان مثال، 30% مردم به مرگ طبیعى و 70% آنها بر اثر آلوده شدن به گناهان و معاصى فوت مى کنند! مخصوصاً گناهانى همچون ظلم و ستم و ترک صله رحم در کوتاه شدن عمر مؤثّر است. متأسّفانه در گوشه و کنار هستند افرادى که با پدر و مادر و برادر و خواهر خود قطع رابطه کرده یا حرمت پدر و مادر خود را نگه نمى دارند. امام در ادامه روایت مى فرمایند:
«وَ مَنْ یَعیشُ بِالْاِحْسانِ أَکْثَرُ مِمَّنْ یَعیشُ بِالْاَعْمارِ;(2) و کسانى که در نتیجه احسان و نیکوکارى عمرشان طولانى مى شود بیشتر از کسانى هستند که به طور عادى عمر طولانى دارند».
صله رحم، رسیدگى به یتیمان، کمک به نیازمندان، تهیّه جهیزیّه عروسهاى بى بضاعت، کمک به مداواى بیماران تهیدست، ایجاد شغل و فرصت کارى براى انسانهاى فاقد سرمایه و مانند آن، احسان و نیکى محسوب مى شود و باعث طول عمر انسان مى گردد.

(1). سوره نوح، آیه 4.
(2). سفینة البحار، ج 3، واژه ذنب، ص 217. شبیه این روایت در همان صفحه از حضرت على(علیه السلام) نیز نقل شده است.