سه دوران مشخّص در مورد انقلابى بزرگ تاریخ بشر، مهدى(علیه السلام)وجود دارد:

   1ـ دوران آمادگى و انتظار و نشانه هاى ظهور

   2ـ دوران تحقّق انقلاب و مبارزه با ظلم و فساد

   3ـ دوران حکومت حقّ و عدالت

   درباره دوران اوّل و دوم تا کنون سخن بسیار گفته ایم; و اکنون نوبت بحث پیرامون دوران سوم است که نتیجه این انقلاب وسیع و همه جانبه است، و على رغم اهمّیّتى که این موضوع دارد کمتر روى آن بحث شده است.

   به هر حال، تصوّر اینکه:

   جهانى به وجود آید خالى از تبعیضها و اختلافهاى طبقاتى، و صف بندیهاى مفسده آفرین;

   خالى از جدائیها و پراکندگیها;

   خالى از جنگ و خونریزى و تجاوز;

   و خالى از خنده هاى مستانه استعمار گران، و ناله هاى محرومان به زنجیر کشیده شده;

   راستى چه دل انگیز و آرامبخش و نشاط آفرین است!

   ولى مسلّماً همانقدر که ترسیم چنین جهانى در افق خیال آسان است، از نظر عمل فوق العاده مشکل و طاقت فرساست، ولى به هر صورت بشریّت ناگزیر است چنین راهى را بپیماید و به آن واقعیّت عینى دهد که در غیر این صورت راهى جز تباهى و نابودى ندارد.

   خطوط اصلى نظامات چنین جامعه اى در روایات اسلامى با اشاراتى کوتاه و پرمعنى ترسیم شده، و با این که عباراتى است که از سیزده یا دوازده قرن پیش به دست ما رسید، کاملا زنده و تازه است.

   و در اینجا به چند قسمت حسّاس آن اشاره مى کنیم: