1ـ در کتاب «مزامیر داوود» مزمور 37 چنین مى خوانیم:
... زیرا که شریران منقطع خواهند شد، و امّا متوکّلان به خداوند وارث زمین خواهند شد، هان، بعد از اندک مدتى شریر نخواهد بود، در مکانش تأمّل خواهى کرد و نخواهد بود; امّا حکیمان (صالحان) وارث زمین خواهند شد!
2ـ و نیز در همان مزمور 37 (از مزامیر داوود) جمله 22 مى خوانیم:
زیرا «متبرکان خداوند» وارث زمین خواهند شد، امّا ملعونان وى منقطع خواهند شد.
3ـ و نیز در جمله 29 در همان مزمور آمده است:
صدیقان وارث زمین شده ابداً در آن ساکن خواهند شد.
4ـ در کتاب «حبقوق» نبى، فصل 7، مى خوانیم:
... و اگرچه تأخیر نماید; برایش منتظر باش!
زیرا که البتّه خواهد آمد و درنگ خواهد نمود;
بلکه جمیع امّتها را نزد خویش جمع مى کند;
و تمامى را براى خویشتن فراهم مى کند.
5ـ در کتاب «اشعیاى نبى»، فصل 11، در بحثى که سراسر تشبیه است مى خوانیم:
و نهالى از تنه یسى بر آمده شاخه اى از شاخه هایش قد خواهد کشید...
ذلیلان را به عدالت حکم; و براى مسکینان زمین به راستى تنبیه (و مایه بیدارى) خواهد بود...
کمربند کمرش عدالت،
و وفا نطاق میانش خواهد بود;
و گرگ با بره سکونت داشته،...
و طفل کوچک راعى (شبان) ایشان خواهد بود...
و در تمامى کوه مقدّس من هیچ ضرر و فساد نخواهند کرد
زیرا که زمین از دانش خداوند، مثل آبهایى که دریا را فرو مى گیرند، پر خواهد شد.
1ـ «یسى» به منى «قوى» نام پدر داوود است (نقل از قاموس مقدس).
