1ـ عقیده به ظهور یک رهایى بخش بزرگ و برچیده شدن بساط ظلم و ستم از میان انسانها، و حکومت حق و عدالت منحصر به شرقیها و مذاهب شرقى نیست; بلکه یک اعتقاد عمومى و جهانى است که چهره هاى مختلف آن در عقاید اقوام گوناگون دیده مى شود، و همه روشنگر این حقیقت است که این اعتقاد کهن ریشه اى در فطرت و نهاد انسانى; و در دعوت همه پیامبران، داشته است.
در کتاب «دیباچه اى بر رهبرى» ضمن بیان وجود انتظار ظهور یک منجى بزرگ در میان اقوام مختلف غربى، و بهره بردارى پاره اى از افراد از یک چنین انتظار عمومى، نام پنج نفر از مدّعیان را که از انگلستان برخاستند به عنوان: «جیمز نایلور» و «یوحنا سوثکات» و «ریچارد برادرز» و «جان نیکولز تام» و «هنرى جیمز پرینس» را ذکر مى کند، و از «برنارد باربر» جامعه شناس آمریکایى در رساله «نهضت منجى گرى» وجود چنین اعتقادى را، حتّى در میان سرخ پوستان آمریکایى نقل کرده مى گوید:
در میان قبائل سرخ پوست آمریکائى... این عقیده شایع است که روزى گرد سرخ پوستان ظهور خواهد کرد و آنها را به بهشت زمین رهنمون خواهد شد...
تنها تا پیش از سال 1890 بالغ بر بیست نوع از این نهضت ها در تاریخ آمریکا ضبط شده است.
در بحثى که از کتاب «علائم الظّهور» سابقاً آوردیم تصریح شده بود که: آثار این عقیده را در میان اهالى اسکاندیناوى و بومیان مکزیک و نظایر آنها نیز مى توان یافت.
از مجموع آنچه گفتیم ـ و مطالب و شواهد فراوان دیگرى که به خاطر رعایت اختصار ناگفته ماند ـ نتیجه مى گیریم که این انتظار جنبه منطقه اى ندارد; انتظارى است همه گیر و گسترده و در سطح جهانى، و سرانجام شاهدى است بر فطرى بودن این اعتقاد.
در بحثهاى آینده خواهیم دید که این عقیده تحت عنوان ظهور «مهدى» در عقاید اسلامى وسعت فوق العاده اى دارد و به عنوان یک عقیده زیر بنایى شناخته شده است.
و نیز خواهیم دید که ایمان و توجّه به این واقعیّت فطرى که عقل و خرد نیز پشتیبان آن است چگونه ابرهاى تیره و تار یأس و بدبینى را از آسمان روح انسان دور ساخته، و او را براى آینده روشنى بسیج و آماده مى کند.
نیروها را آماده تر،
افکار را بیدارتر،
آمادگیها را فزونتر،
انقلابها را سریعتر،
عشقها را آتشینتر;
و راه را براى رسیدن به یک جامعه انسانى به معنى واقعى کلمه هموارتر مى سازد;
جامعه اى که بیدادگریها همچون آتش آن را نسوزاند، تبعیضها همچون موریانه آن را از درون نپوساند; و بیعدالتیها آن را به کام نابودى نکشاند.
1ـ در این بخش از کتابهاى: «علائم الظّهور»; «شکوفه هاى امید» و «دیباچه اى بر رهبرى» استفاده شده است.
