مسأله 122: طلاق دادن زن در حالت حیض باطل و بى اثر است.
مسأله 123: طلاق دادن زن در حال حیض یا نفاس در سه صورت صحیح است:
1ـ شوهر بعد از ازدواج مطلقاً با او نزدیکى نکرده باشد.
2ـ زن باردار باشد (همانطور که گذشت زنان باردار گاهى عادت مى شوند).
3ـ زن غایب باشد و مرد نتواند، یا برایش مشکل باشد، پاک بودن زن را بفهمد.
مسأله 124: هر گاه زن را از خون حیض پاک مى دانسته و طلاقش بدهد، سپس معلوم شود که به هنگام طلاق در حال حیض بوده، طلاق او باطل است. و به عکس، اگر او را در حال حیض بداند و طلاق دهد، بعد معلوم شود پاک بوده، طلاق او صحیح است.
مسأله 125: هر گاه کسى مى داند که همسرش در حال حیض یا نفاس بوده، اگر غایب شود، مثلا مسافرت کند و بخواهد او را طلاق دهد و نتواند از حالش با خبر شود، باید تا مدّتى که معمولا از حیض یا نفاس پاک مى شود صبر کند.
سؤال 126: آیا ازدواج و مراسم عقد در حال عادت ماهیانه جایز است؟
جواب : مانعى ندارد.
سؤال 127: آیا بخشیدن باقیمانده عقد موقّت (که بمنزله طلاق است) در زمان عادت ماهیانه زوجه جایز است؟
جواب : مانعى ندارد.
مسأله 128: هنگامى که زن از خون حیض پاک شود طلاق او صحیح است و همسرش نیز مى تواند با او نزدیکى کند، هر چند هنوز غسل نکرده باشد; ولى احتیاط مستحب آن است که پیش از غسل از نزدیکى خود دارى کند، ولى کارهاى دیگرى که در وقت حیض بر او حرام بوده، مانند توقّف در مسجد و مسّ خط قرآن، تا غسل نکند بر او حلال نمى شود، بنابر احتیاط واجب.
