روشن است كسى كه به كار و تلاش نپردازد و به تأمين معاش خويش همت نگمارد، بايد از
دسترنج ديگران بهره گيرد و مى دانيم كه سربار جامعه شدن مورد نكوهش شديد اسلام است.
پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى فرمايد: «خَيركم مَنْ لم يترك آخرته لدنياه و
لا دنياه لآخرته و لم يكن كَلاّ علَى النّاس; بهترين شما كسى است كه آخرت و كارهاى
اخروى را براى دنيا (اشتغال به كارهاى مربوط به آن) از دست ندهد و دنيا (بهره مندى
از مواهب دنيوى) را هم براى آخرت ترك نكند و سربار جامعه نگردد».(1)
در حديث ديگر از آن حضرت آمده است: «ملعون مَنْ ألقى كَلَّهُ علَى النّاس; كسى كه
هزينه زندگى خود را بر دوش ديگران اندازد از رحمت خدا دور است».(2)
طبيعى است كه زاهد مسلمان براى سربار ديگران نشدن و محتاج به دسترنج ديگران نبودن;
به كار و تلاش روى مى آورد و از تن آسايى و تن پرورى دورى مى كند.
(1) . كنز العمال، ج 3، ص 238، ح 6336 . (2) . وسائل الشيعه، ج 12، ص 18، ح 10 .