اسلام نمى پسندد چيزهايى توليد شود كه در نهايت تقويت دشمنان و بيگانگان را به دنبال داشته باشد.
همچنين توليد محصولاتى كه زمينه هاى تسلط فرهنگى دشمنان را بر بلاد اسلامى فراهم مى سازد; مانند توليد كتاب هاى مروّج فرهنگ فاسد بيگانه، فيلم ها، لباس ها و لوازمى كه موجب تقويت اين فرهنگ شود و ابتذال و بى بند و بارى را براى نسل هاى جوان به ارمغان آورد، از نگاه دين، امر مذموم و ناپسندى است.
همچنين خدمت رسانى به ظالمان و ستمگران در هر سطحى كه باشد، در نگاه دين امر ناپسندى است.(1) حتى تهيه قلم و دوات و ابزار ساده اى كه موجب تقويت آنان شود در بينش دين از گناهان بزرگ شمرده مى شود.(2)
از جمله درآمدهاى حرام، ثروت افزايى از طريق شهادت به ناحق و قضاوت هاى ناعادلانه است كه اسلام خوردن اين نوع درآمدها را «سُحت = نامشروع» ناميده و آن را ستم و بيدادگرى در امر داورى مى داند.(3)

(1) . ر.ك: كافى، ج 2، ص 333، باب الظلم; ثواب الاعمال، ص 274; بحارالانوار، ج 72، ص 277.
(2) . امام صادق(عليه السلام) فرمود: «قال رسول الله(صلى الله عليه وآله): إذا كان يوم القيامة نادى مناد: أين الظلمة وأعوان الظلمة، من لاق لهم دواةً أو ربط لهم كيساً، أو مدّ لهم مدّة قلم، فاحشروهم معهم» (بحارالانوار، ج 72، ص372، ح 17).
در منابع اهل سنت نيز در حديثى از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «ينادي مناد يوم القيامة: أين الظلمة وأشباه الظلمة وأعوان الظلمة حتّى من لاق لهم دواةً أو برئ لهم قلماً فيجمعون في تابوت من حديد فيرمى بهم في جهنّم». (تفسير روح المعانى، ج 20، ص 56).
(3) . يزيد بن فرقد ـ يكى از ياران امام صادق(عليه السلام) ـ از آن حضرت درباره سُحت پرسيد: پاسخ داد: «الرشا في الحكم» (كافى، ج 5، ص127).