امنيّت از نيازهاى اوّليه همه مردم است: «ثلاثة أشياء يحتاج النّاس طُرّاً إليها: الأمن...»(1) كه بدون آن زندگى گوارا نخواهد بود: «خمس من لم يكن فيه لم يتهنّأ العيش... الأمن»(2) از همين رو از شاخص هاى رشد و توسعه، امنيّت شمرده شده است. جامعه ناامن به طور طبيعى جامعه اى توسعه نيافته است كه به سبب ناامنى، ديگر فاكتورهاى رشد و توسعه را نيز از دست مى دهد. در چنين جامعه اى سرمايه گذارى، توليد و تجارت، راه اندازى كارخانه هاى صنعتى و مانند آن بى رونق خواهد بود. همچنين ناامنى، فرار سرمايه ها و مغزها را در پى دارد كه نتيجه آن فقر و عقب ماندگى است.
قرآن كريم از نعمت هايى كه بر مردم قريش مى شمارد پس از ذكر نابودى لشكريان ابرهه و سپاه فيل، رهايى از گرسنگى و رفع ناامنى است: (الَّذِى أَطْعَمَهُمْ مِّنْ جُوع وَآمَنَهُمْ مِّنْ خَوْف).(3)
وجود نعمت امنيت در كنار نعمت تغذيه كافى، گواه اهميت اين نعمت و شدّت ارتباط اين دو با هم است.
ابراهيم خليل(عليه السلام) هنگامى كه براى سرزمين مكه و مردم آن دعا مى كند، چنين مى گويد: (رَبِّ اجْعَلْ هَذَا بَلَداً آمِناً وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَرَاتِ).(4)
نخست نعمت امنيت را و سپس روزى فراوان مردم آنجا را از خداوند طلب مى كند، كه در واقع نعمت امنيت مقدمه اى براى تكاپوهاى اقتصادى و رشد و توسعه يك جامعه است.
در همين ارتباط در آيه 112 سوره نحل مى خوانيم: «(وَضَرَبَ اللهُ مَثَلا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَداً مِّنْ كُلِّ مَكَان...); خداوند (براى آنان كه كفران نعمت مى كنند) مثلى زده است: منطقه آبادى كه امن و آرام و مطمئن بود، و همواره روزيش از هرجا مى رسيد...».
در تفسير نمونه مى خوانيم: «در آيات فوق، براى اين منطقه آباد، خوشبخت و پربركت، سه ويژگى ذكر شده است; نخستين آنها امنيت، پس از آن اطمينان به ادامه زندگى در آن، و بعد از آن مسأله جلب روزى و مواد غذايى فراوان است، كه از نظر ترتيب طبيعى، به همان شكل كه در آيه آمده، صورت حلقه هاى زنجيرى علّت و معلول دارد، چراكه تا امنيّت نباشد، كسى اطمينان به ادامه زندگى در محلّى پيدا نمى كند و تا اين دو نباشند، كسى علاقه مند به توليد و سروسامان دادن به وضع اقتصادى نمى شود».(5)
در يك بيان روشن، امام على(عليه السلام) مى فرمايد: «شرّ البلاد، بلد لا أمن فيه ولا خِصْب; بدترين شهرها، شهرى است كه نه امنيت دارد و نه فراوانى نعمت».(6)به يقين بدون امنيّت نمى توان به فراوانى و توسعه انديشيد.

(1) . بحارالانوار، ج 75، ص 234، ح 44 از امام صادق(عليه السلام) .
(2) . همان، ج 1، ص 83، ح 3 از امام صادق(عليه السلام) .
(3) . قريش، آيه 4 .
(4) . بقره، آيه 126 .
(5) . تفسير نمونه، ج 11، ص 33.
(6) . غررالحكم، ح 10255 .