اين صفت تا آنجا در انباشته كردن اموال تأثير دارد كه در سخنى از اميرمؤمنان(عليه
السلام) تنها عامل ثروت اندوزى شمرده شده است، آن حضرت مى فرمايد: «لايجمع المال
الاّ الحرص».(1)
حرص، انسان حريص را آرام نمى گذارد و پيوسته به جمع اموال وا مى دارد. از پيامبر
گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله)روايت شده است كه اگر به آدم حريص بيابانى مملوّ از
ثروت بدهند به دنبال بيابان دوم و سوم است: «لو كان لابن آدم واد من مال لابتغى
إليه ثانياً ولو كان له واديان لابتغى لهما ثالثاً».(2)
هميشه گفته اند: انسان حريص هرگز سيرى نمى شناسد به همين دليل دائماً براى جمع كردن
و اندوختن ثروت تلاش مى كند و حتّى خود نيز از آن بهره نمى گيرد. اميرمؤمنان
على(عليه السلام) در سخن پرمعناى ديگرى مى فرمايد: «الحريص فقير ولو ملك الدنيا
بحذافيرها; آدم حريص فقير است، هر چند تمام دنيا را مالك شود».(3)
در كلام پيش گفته امام رضا(عليه السلام) «حِرص غالب» (حرص افراطى و بيش از حدّ
معمولى كه سراسر وجود انسان را در سيطره خويش قرار داده) يكى ديگر از عوامل ثروت
اندوزى شمرده شده است: «لايجتمع المال إلاّ بخصال خمس... وحرص غالب».(4)
در حديثى از پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) تعبير عجيبى از اين رذيله اخلاقى ديده
مى شود; آن حضرت آسيب آن را به دين انسان، به گرگ گرسنه اى تشبيه كرده كه در گله
گوسفندان رها شود.
در اين حديث مى خوانيم: «ما ذئبان جائعان أرسلا في غنم بأفسد لها من حرص المرء على
المال والشرفِ لدينه; دو گرگ گرسنه كه در يك گله گوسفند رها شوند فسادشان بيشتر از
فساد حرص انسان به مال و مقام نسبت به دينش نيست».(5)
(1) . غررالحكم، ح 8310 . (2) . كنز العمال، ج 3، ص 459، ح 7432; سنن ترمذى، ج 5، ص370 . (3) . غررالحكم، ح 6630 . (4) . نورالثقلين، ج 5، ص 668; عيون الاخبار، ج 1، باب 28، ح 13. (5) . كنز العمال، ج 3، ص 460، ح 7436 ; مسند احمد، ج 3، ص456 .