ترغيب به مصرف بيشتر از يك سو و تلاش براى افزايش قيمت ها به انگيزه سودجويى از سوى ديگر، سبب شده است كه در كشورهاى پيشرفته و ثروتمند به مصرف بيش از نياز روى آورند و گاه نيز با ريختن مواد غذايى در دريا و يا تشويق به عدم كشت توسط كشاورزان، به تثبيت قيمت هاى مورد نظر و يا حتى افزايش قيمت محصولات كشاورزى و فرآورده هاى غذايى كمك كنند.
«كشورهاى توسعه يافته با اينكه 30 درصد از جمعيت جهان را تشكيل مى دهند، داراى مصرف سرانه موادّ غذايى بالا و بيشتر از حدّ نيازند. به عبارت روشن تر در حدود 54 درصد از غلّه جهان توسط اين جوامع مصرف مى شود. اگر اين جوامع، 30 درصد غلّه جهان، يعنى در حدّ نياز خود را مصرف كنند، 24 درصد اضافى غلّه جهان مى تواند حدود يك ميليارد نفر انسان را تغذيه كرده و گرسنگى را ريشه كن نمايد».(1)
در حالى كه تعداد زيادى از مردم جهان از گرسنگى و سوء تغذيه رنج مى برند و گروه كثيرى نيز مى ميرند، در برخى از كشورها انواع غلاّت به مصرف صنايع مشروب سازى مى رسد.
«به عنوان نمونه در سال 1985 تا 1986 حدود 22 ميليون تن غلاّت تبديل به اتانول (براى تهيه مشروبات الكلى) گرديد و اين روند همچنان در حال افزايش است».(2)
مطابق آمارى جديد هزينه مشروبات الكلى در اروپا سالانه 105 ميليارد دلار است.(3)
همچنين در امسال (2008 ميلادى) كه جهان با گرانى موادّ غذايى مواجه است، يكى از علل عمده آن را صرف غلاّت براى سوخت دانسته اند.
بر اساس آمارهاى سازمان ملل متحد، رشد بهاى محصولات كشاورزى در يك سال گذشته 100 ميليون نفر را از تأمين نيازهاى غذايى خود عاجز كرده است و اين در حالى است كه اصرار آمريكا بر توليد سوخت زيستى از غلاّت، موجبات كاهش عرضه اين بخش از سبد غذايى مردم فقير دنيا و به تَبَع آن، رشد بهاى غلاّت شده است.(4)
همچنين مطابق برآورد بانك جهانى يك سوم گندم توليد شده در آمريكا و نيمى از روغن گياهى اروپا صرف توليد سوخت مى شود.(5)
در برخى از گزارش ها آمده است: به دنبال افزايش بهاى سوخت در جهان، تلاش آمريكا براى تشويق شركت ها به استفاده از ذرّت و گندم در توليد سوخت زيستى، باعث گرانى اين محصولات شده است.(6)
همه اين اسراف ها و هدر دادن مواد غذايى در حالى است كه «برآورد بانك جهانى در سال 1980، نشان مى دهد كه در 87 كشور در حال توسعه ـ كه داراى جمعيتى بالغ بر 1/2 ميليارد نفر بودند ـ 730 ميليون نفر از كم غذايى رنج مى برده اند; اين رقم براى اواخر دهه 1980، تا 800 ميليون نفر پيش بينى شده بود كه از اين تعداد دو سوم در آسيا و يك چهارم در آفريقا زندگى مى كردند».(7)
مطابق جديدترين آمار، حدود 850 ميليون نفر در جهان با كمبود مواد غذايى مواجه اند.(8)
با توجه به اينكه انگيزه ها براى رسيدن به اين هدف به يقين در حال حاضر هيچ تغييرى نكرده يا تشديد شده است، نتيجه آمارهاى كنونى نيز بهتر از اين نخواهد بود; چرا كه كافى است هزينه هاى غير ضرورى و تجمّلاتى كشورهاى ثروتمند دنيا را بررسى كنيم تا بدانيم چه اندازه اسراف كارى و هدردادن سرمايه در دنيا بيداد مى كند. به اين نوع هزينه ها كه مربوط به سال 1998 است توجه كنيد:
ـ هزينه هاى آرايشى در آمريكا 8 ميليارد دلار
ـ هزينه بستنى در اروپا 11 ميليارد دلار
ـ هزينه حيوانات خانگى در اروپا و آمريكا 17 ميليارد دلار
ـ هزينه تفريحات شركت هاى ژاپنى 35 ميليارد دلار
ـ هزينه مصرف سيگار در اروپا 50 ميليارد دلار
اكنون بررسى مى شود كه نيازهاى ضرورى مردم جهان با چه مقدار هزينه قابل تأمين است:
ـ آب آشاميدنى سالم و امكانات بهداشتى 9 ميليارد دلار
ـ سلامت زايمان براى همه زنان 12 ميليارد دلار
ـ بهداشت اوليه و تغذيه، 13 ميليارد دلار.(9)

(1) . امپرياليسم و عقب ماندگى، ص 52.
(2) . همان، ص 55 .
(3) . www.globalissues.org
(4) . ر.ك: سايت جام جم آنلاين.
(5). www.nosazi.com
(6) . مجله تجارت و اقتصاد، شماره 16، ارديبهشت 1387 .
(7) . گزارش توسعه انسانى 1990، سازمان ملل متحد، گزيده مسايل اقتصادى ـ اجتماعى، شماره 108 و 109 .
(8) . سايت همشهرى آنلاين (مقاله گرسنگى، غول سيرى ناپذير)
(9). www.esalat.org