اگر حبّ مال و دارايى به مرز علاقه شديد و سرسپردگى برسد به گونه اى كه خداوند از يادها
برود، چنين مال و دارايى مذموم است و بايد از آن برحذر بود. در قرآن مى خوانيم: (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لاَ تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلاَ أَوْلاَدُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللهِ).(1)
گفتنى است كه هشدارهاى قرآن درباره علاقه به زن و فرزند و زندگى به معناى بريدن پيوندهاى دوستى و محبت در خانواده و يا ناديده گرفتن عواطف انسانى نيست، بلكه منظور آن است كه نبايد عشق به زن و فرزند، مال و مقام، به خدا فراموشى بينجامد و انسان را در مسيرى خارج از دايره بندگى و اطاعت خداوند بكشاند.
قرآن با اشاره به اين نكته مى فرمايد: «(قُلْ إِنْ كَانَ آبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِّنَ اللهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَاد فِى سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِىَ اللهُ بِأَمْرِهِ وَاللهُ لاَ يَهْدِى الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ); بگو، اگر پدران، و فرزندان و برادران و همسران و طايفه شما، و اموالى كه به دست آورده ايد، و تجارتى كه از كساد شدنش مى ترسيد و خانه هايى كه به آن علاقه داريد، در نظرتان از خداوند و پيامبرش و جهاد در راه او محبوب تر است، در انتظار اين باشيد كه خداوند عذابش را بر شما نازل كند و خداوند گروه فاسقان را هدايت نمى كند».(2)

(1) . منافقون، آيه 9 .
(2) . توبه، آيه 24 .