كسانى كه با يك جانبه نگرى تنها به سراغ روايات مذمت دنيا مى روند شايد باور نكنند كه
اسلام، مال و دارايى را مايه سكون نفس و اطمينان خاطر مى داند. پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى فرمايد: «إنّ النفس إذا أحرزت قوتها استقرّت; انسان آن گاه كه سرمايه زندگى را به دست آورده، آرامش پيدا مى كند».(1)
امام صادق(عليه السلام) درباره سلمان فارسى فرمودند: با اينكه سلمان فردى زاهد بود ولى مخارج ساليانه خود را تأمين مى كرد، از وى پرسيدند چرا چنين مى كنى شايد امروز يا فردا بميرى؟ فرمود: چرا احتمال نمى دهيد كه شايد زنده بمانم، آن گونه كه احتمال مى دهيد بميرم، مگر نمى دانيد كه نفس انسان اگر معيشتش تأمين نباشد تا اطمينان خاطر پيدا كند، در اضطراب و تشويش قرار مى گيرد; ولى اگر روزىِ او مرتب باشد آرامش خاطر مى يابد.(2)
از امام على بن موسى الرضا(عليه السلام) روايت شده است: «إنّ الإنسان إذا أدخل طعام سنته خفّ ظهره واستراح وكان أبوجعفر(عليه السلام)وأبوعبدالله(عليه السلام) لايشتريان عُقدةً(3) حتّى يحرزا طعام سنتهما; هنگامى كه انسان موادّ غذايى يك سال را آماده كرد فكرش راحت مى شود و مشكلاتش آسان مى گردد، امام باقر و امام صادق(عليهما السلام) قبل از آماده كردن نياز سالانه خود، زمين و ملكى نمى خريدند».(4)
البته اين سخن مربوط به زمانى بود كه مردم نمى توانستند نيازهاى روزمرّه خود را در هر زمان كه بخواهند تأمين كنند و هم اكنون در بعضى از روستاها به همين صورتى كه در روايات آمده، عمل مى كنند.
(1) . كافى، ج 5، ص 89، ح 2 .
(2). همان، ح 3: (قال سلمان: إن النفس قد تلتأث على صاحبها إذا لم يكن لهامن العيش ماتعتمدعليه،فإذاهي أحرزت معيشتهااطمأنّت).
(3) . «عقدة» به ضم عين به معنى زمين و باغ و مستغلات ـ ملك غير منقول ـ است.
(4) . كافى، ج 5، ص 89، ح 1.
