پیامبر اسلام نمى توانست اسلام را که همچون نهالى نو خواسته در معرض همه گونه خطرات بود، و نیاز شدیدى به مراقبت و نشر تبلیغ داشت، بحال خود واگذارد و براى بعد از وفات خود پیش بینى لازم را نکند.

از سوى دیگر نمى توانست این امر را به انتخاب مردم نیز واگذار کند، چرا که جانشینان پیامبر(صلى الله علیه وآله) باید صفات ویژه پیامبر را از «علم، تقوا و مقام، عصمت» داشته باشند. بدیهى است آگاهى بر وجود این صفات در کسى، جز براى خداوند ممکن نیست چون اینها امورى نیستند که با مشاوره و انتخاب مشخّص گردند.

به همین دلیل روشن، باید جانشینان پیامبر(صلى الله علیه وآله) به وسیله خود او و از طرف خداوند تعیین گردند، و لذا پیامبر اسلام در طول عمر خود - به خصوص در سال آخر که احساس مى کرد وفاتش نزدیک شده - جانشین خود، على(علیه السلام) را به مناسبت هاى گوناگون معرّفى نمود، و داستان «غدیر خم» را که شنیده اى در تمام تواریخ اسلامى ثبت گردیده یکى از این موارد است.

این جریان در سال آخر عمر پیامبر(صلى الله علیه وآله) پس از بازگشت از حجّة الوداع (آخرین حج) در سرزمینى به نام «غدیر خم» صورت گرفت، و پیامبر(صلى الله علیه وآله) در آنجا على(علیه السلام) را در مقابل دیدگان ده ها هزار تن به طور رسمى به جانشینى خود تعیین نمود.

متأسّفانه بعضى روى جهات مختلفى به این وصیّت پیامبر(صلى الله علیه وآله)عمل نکرده و سرچشمه شکافى در میان مسلمانان شدند.

به همین صورت یازده تن دیگر از دودمان پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) که بر جاى او نشستند نیز از طرف امام پیشین تعیین شدند که اسناد آن در کتب معتبر حدیث ما ثبت شده است.

دوران امامت هریک از این پیشوایان و مدّتى که پس از وفات امام پیشین عهده دار زعامت خلق بودند، به ترتیب چنین است:

امیرمؤمنان على(علیه السلام) 29 سال.

امام حسن(علیه السلام) 10 سال.

امام حسین(علیه السلام) 11 سال.

امام على بن الحسین(علیه السلام) 34 سال.

امام محمّد باقر(علیه السلام) 19 سال.

امام جعفر صادق(علیه السلام) 34 سال.

امام موسى کاظم(علیه السلام) 35 سال.

امام على بن موسى الرضا(علیه السلام) 20 سال.

امام محمّد تقى(علیه السلام) 17 سال.

امام على النقى(علیه السلام) 34 سال.

امام حسن عسگرى(علیه السلام) 6 سال.

و حضرت مهدى حجة بن الحسن(علیه السلام) که هم اکنون زنده است و مأموریّت دارد به هنگام آمادگى کافى در جهان و عجز و ناتوانى قوانین بشرى از اصلاح وضع دنیا، پرچم عدالت را برافرازد و با استمداد از اصول معنوى و ایمان جهانى آباد و مملوّ از صلح و عدالت را بسازد.

بنابراین انتخاب امامان منحصراً از طریق نصب پیامبر(صلى الله علیه وآله) و امام پیشین و در حقیقت از طرف خداوند است چرا جز خدا نمى تواند شایستگى آنها را تشخیص دهد.

از این گذشته به شهادت تاریخ اسلام، صفات و ویژگى هایى در على(علیه السلام)و همچنین امامان دیگر وجود داشته که شایستگى زعامت و رهبرى مسلمانان را به آنها اختصاص مى داد، مطالعه تاریخ و منابع حدیث اسلامى نشان مى دهد که هیچ یک از یاران پیامبر(صلى الله علیه وآله) در علم، دانش، تقوا، فضیلت و سایر صفات عالى انسانى به پایه على(علیه السلام)نمى رسیدند.