تصوّر این که انسان با مرگ همه چیز خود را از دست داده و به کلى محو و نابود شود، نه تنها وحشتناک است، بلکه عجیب و غیر منطقى هم به نظر مى رسد. به خصوص پس از قبول اصل توحید و خداشناسى، چنین امرى نادرست و نامفهوم است.
آیا تمامى قوانین پیچیده رشد و تکامل انسان، براى این است که موجودات ساده و بى ارزش تک یاخته اى را به انسان متفکّر و عاقل تبدیل کرده و، سپس این جامعه انسانى را از هم متلاشى و معدوم سازد تا تمام آثار حیات و تمدّن محو و نابود گردد؟!
به راستى این موضوع باور کردنى و عاقلانه نبوده، و با علم، حکمت و تدبیر آفریدگار، سازگار نمى باشد، و مانند این است که شخصى هوس بازى کارخانه عظیمى را با دقّت، ظرافت و عظمت هرچه بیشتر ساخته و، سپس با چند دینامیت آن را منفجر و از هم متلاشى سازد.
آیا منطقى تر نیست که قبول کنیم زندگى و بقا به صورت دیگرى پس از مرگ ادامه دارد، و این سلسله تکامل از هم گسسته نمى شود؟
در زندگى ما در این جهان در حقیقت همچون زندگى «جنین» است که پس از قبول یک سلسله تکامل ها، به محیط وسیع تر و کامل ترى که حتّى تصوّرش هم براى جنین (اگر شعور کافى مى داشت) ممکن نبود، انتقال مى یابد. اگر زندگى انسان منحصر به دوران جنینى بود و همه جنین ها پس از تولّد بلافاصله مى مردند، آیا این زندگى، غیر منطقى و نامعقول نبود؟
بنابراین زندگى انسان در این جهان، پیمودن جادّه هاى پر پیچ و خم و صعب العبور تکامل جسمى، فکرى و اخلاقى مقدّمه و سرآغازى براى زندگى عالى تر و وسیع تر در جهانى دیگر است که نسبت آن به زندگى این جهان، همانند زندگى این جهان است نسبت به زندگى «جنینى».
به همین دلیل، خداپرستان جهان عقیده دارند که انسان با مردن نابود نمى گردد، بلکه به جهان دیگرى منتقل مى گردد، که تصوّر تمام جزئیات و خصوصیّاتش براى ما که در چهار دیوار این جهان محصور هستیم، ممکن نیست ولى این قدر مى دانیم که با ترک این جهان، زندگى پایان نمى یابد و جهان دیگرى وجود دارد.
ملاحظه قوانین جهان آفرینش، و دستگاه هایى که «انسان را به سوى تکامل پیش مى برد»، و این همه حکمت و عظمت که در این جهان به چشم مى خورد، دلیل بارزى براى این حقیقت است.
قرآن مجید مى فرماید: ( اَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْناکُمْ عَبَثاً وَ أَنَّکُمْ إِلَیْنَا لاَ تُرْجَعُونَ; آیا تصور مى کنید شما را بیهوده آفریدیم و پس از مرگ فانى مى شوید و به سوى ما باز نمى گردید؟).
و نیز مى فرماید: ( وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْاُولَى فَلَوْلاَ تَذَکَّرُونَ; شما زندگى این جهان را دیدید و شناختید، چگونه از آن پى به وجود جهان دیگر نمى برید؟)، یعنى مطالعه این جهان و قوانین مربوط به تکامل انسان، نشانه این است که جهانى دیگر در پیش رو داریم که این رشته تکامل در آن همچنان ادامه یافته و قطع نمى گردد.
