بعضى تصوّر مى کنند که مذهب آزادى انسان را محدود کرده و از رسیدن به پاره اى از خواسته هاى خود باز مى دارد; در حالى که هدفِ دستورات مذهبى، جلوگیرى از آزادى هاى منطقى نیست بلکه هدف آن، جلوگیرى از به هدر رفتن نیروها و سرمایه هاى انسانى در راه هاى نادرست و بى ارزش است. مثلا اگر مذهب از نوشابه هاى الکلى، قمار و بى بند و بارى جنسى جلوگیرى مى کند، براى تأمین سلامت روح و جسم افراد، و نظم اجتماع است.
این کنترل اخلاقى همان روح آزادى به معناى واقعى است; زیرا آزادى چیزى جز این نیست که انسان بتواند از سرمایه هاى وجود خود در مسیر تکامل فرد و اجتماع بهره بردارى کند، «آزادى هرگز به معناى هدر دادن نیروهاى خدا داد در راه هوسرانى و بى بند و بارى نیست».
دین از هرگونه آزادى انسان که او را به سوى تکامل در جنبه هاى مختلف پیش ببرد حمایت مى کند، و همان طور که گفتیم آزادى به معناى صحیح هم چیزى جز این نیست، و غیر آن بى بند و بارى خواهد بود. به همین دلیل; دین انسان را در استفاده صحیح از مواهب حیات، پوشیدن انواع لباس هاى معقول، بهره گرفتن از غذاهاى خوب، لذّات و تفریحات سالم، و خلاصه هرگونه بهره بردارى مفید از وسایل زندگى آزاد گذاشته و هرگز انسان را به ترک آن دعوت نمى کند، قرآن مجید مى فرماید:
( قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِینَةَ اللهِ الَّتِى أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَ الطَّیِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ; بگو چه کسى زینت ها و ارزاق پاکیزه را که خداوند براى بندگانش فراهم ساخته حرام کرده است).
بعلاوه مذهب ما دستور مى دهد که ضرورت هاى زمان خود را هیچگاه فراموش نکرده «و از آخرین وسایل روز و تکنیک و صنعت آگاه باشیم».
پیشواى اسلام امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: «اَلعالِمُ بِزَمانِهِ لاتَهْجِمُ عَلَیهِ اللَوابِس; کسى که از زمان خود و نیازمندى هاى آن آگاه است هیچگاه مورد هجوم غافلگیرانه حوادث تاریک واقع نمى شود».
دین به ما مى گوید: از افکار و آداب و سنن نوین آنچه مفید و شایسته است انتخاب کرده، و آنچه نادرست و غلط است دور بریزیم، و هرگز تسلیم دنباله روى هاى بى قید و شرط، و تقلیدهاى کورکورانه که با استقلال روح و شرافت انسان سازگار نیست، نشویم.
قرآن مجید مى فرماید: ( فَبَشِّرْ عِبَادِ *الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ اَحْسَنَهُ أُوْلَئکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللهُ وَ اُولئِکَ هُمْ اُولُوا الأَلْبَابِ; به بندگان من بشارت ده، آنها که همه سخنان را مى شنوند و سپس از بهترین آنها پیروى مى کنند، هدایت یافتگان و صاحبان عقل و خردند).
