وصيّت
 يا عَلىُّ، مَن لَم يُحسِن وَصِيَّتَهُ عِندَ مَوتِهِ كانَ نَقصاً فى مُرُوَّتِهِ وَلَم يَملِکِ الشَّفاعَةَ.
اى على، كسى كه هنگام مرگش وصيّت خوبى نكند در مروّت ومردانگى‌اش نقص وكمبودى دارد ومالك شفاعت نمى‌شود (يعنى شفاعت ما به او نمى‌رسد). بحارالانوار، ج 77، ص 46
 نور هدايت
از قانون ارث تنها يك عدّه از بستگان آن‌هم روى حساب معيّنى بهره مى‌برند، در حالى كه شايد كسان ديگرى از فاميل واحياناً برخى دوستان وآشنايان نزديك نياز مبرمى به كمك‌هاى مالى داشته باشند.
همچنين در مورد برخى وارثان گاه مبلغ ارث پاسخگوى نياز آنها نيست. جامعيّت قوانين اسلام اجازه نمى‌دهد كه اين خلأها پر نشود، لذا در كنار قانون ارث قانون وصيّت را قرار داده و به مسلمانان اجازه مى‌دهد كه نسبت به يك‌سوم از اموال خود براى بعد از مرگ، خودشان تصميم بگيرند.
از اينها گذشته گاه انسان مى‌خواهد كارهاى خيرى كند، امّا در زمان حياتش به سبب نيازهاى مالى موفّق به اين امر نمى‌شود، منطق عقل ايجاب مى‌كند كه او از اموالى كه زحمت تحصيل آن را كشيده، براى انجام دادن اين كارهاى خير لااقل بعد از مرگش محروم نمانَد.
مجموع اين امور موجب شده است كه قانون وصيّت در اسلام تشريع شود