(آیه 19) در ادامه شرح نعمتهاى پروردگار سخن از دریاها به میان مى آورد، اما نه همه دریاها بلکه کیفیت خاصى در پاره اى از دریاها که هم پدیده اى است عجیب ونشانه اى است از قدرت بى پایان حق، وهم وسیله اى است براى پدید آمدن بعضى از متاعهاى مورد استفاده انسانها.
مى فرماید: «دو دریاى مختلف (شور وشیرین، گرم وسرد) را در کنار هم قرار داد در حالى که با هم تماس دارند» (مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ).
(آیه 20) در میان آن دو، برزخى است که یکى بر دیگرى غلبه نمى کند» وبه هم نمى آمیزند (بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لایَبْغِیانِ).
منظور از این دو دریا به گواهى آیه 53 سوره فرقان دو دریاى آب «شیرین» و«شور» است، آنجا که مى فرماید: «او کسى است که دو دریا را در کنار هم قرارداد یکى گوارا وشیرین است ودیگرى شور وتلخ، ودر میان آنها برزخى قرار دارد تا با هم مخلوط نشوند».
رودخانه ها عظیم آب شیرین هنگامى که به دریاها واقیانوسها مى ریزند معمولا دریائى از آب شیرین در کنار ساحل تشکیل مى دهند آب شور را به عقب مى رانند وعجب این که تا مدت زیادى این دو آب شیرین وشور به خاطر تفاوت درجه غلظت به هم آمیخته نمى شوند وهزاران کیلومتر راه را به همان صورت مى پیمایند.
(آیه 21) بار دیگر بندگان را مخاطب ساخته ودر برابر این نعمتها از آنها سؤال کرده، مى فرماید: «پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید»؟! (فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ).
(آیه 22) سپس در ادامه همین سخن مى افزاید: «از آن دو (دریا) لؤلؤ ومرجان خارج مى شود»! (یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجانُ).
(آیه 23) «پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید»؟! (فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ).
«لؤلؤ» مروارید دانه شفاف وقیمتى است که در درون صدف در اعماق دریاها پرورش مى یابد، وهرقدر درشت تر باشد گرانبهاتر است.
و«مرجان» موجود زنده اى است شبیه شاخه کوچک درخت که در اعماق دریاها مى روید، وتا مدتها دانشمندان آن را نوعى «گیاه» مى پنداشتند، ولى بعداً روشن شد که نوعى حیوان است.
بهترین نوع مرجان زینتى «مرجان سرخ رنگ» است وهر قدر سرختر باشد قیمتى تر است.
(آیه 24) باز در ادامه همین بخش از نعمتها به مسأله کشتیها که در حقیقت بزرگترین ومهمترین وسیله حمل ونقل بشر در گذشته وحال بوده است اشاره کرده، مى فرماید: «وبراى اوست کشتیهاى ساخته شده که در دریا به حرکت درمى آیند وهمچون کوهى هستند»! (وَلَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَـاتُ فِى الْبَحْرِ کَالاَْعْلامِ).
جالب این که در عین تعبیر به «مُنْشِآت» که حکایت از مصنوع بودن کشتى بهوسیله انسان مى کند مى فرماید «وَلَهُ» (از براى خداست) اشاره به این که مخترعان وسازندگان کشتى از خواص خداداد که در مصالح مختلفى که در کشتیها به کار مى رود استفاده مى کنند همچنین از خاصیت سیّال بودن آب دریاها، ونیروى وزش بادها بهره مى گیرند، وخداست که در آن مواد، ودر دریا وباد این خواص وآثار را آفریده.
(آیه 25) وبار دیگر این سؤال پرمعنى را تکرار کرده، مى فرماید: «پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید»؟ (فَبِأَىِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ).
