از بسیارى از کلمات فقها استفاده مى شود که همه حیله هاى مذکور جایز است، و در واقع حیله نیست، بلکه راهکار است.
مرحوم صاحب جواهر(قدس سره) در برخى از مثالهاى فوق ـ نظیر «بیع یک درهم و یک دینار، به دو درهم و دو دینار» ـ ادّعاى اجماع مى کند(1) و در دیگر مثالها، اگر چه ادّعاى اجماع نمى کند; ولى به صورت ارسال مسلّم ذکر مى کند، یعنى آنها را ذکر کرده و اشاره به هیچ مخالفى نمى نماید; که این مطلب حاکى از عدم وجود مخالف در مسئله مى باشد. بنابراین بعید نیست که این قول را قول مشهور، در همه یا بعضى از مثالهاى فوق، بدانیم.
1. جواهر الکلام، جلد 23، صفحه 391.