مسأله 69 ـ سیّد بودن سادات از راههاى زیر ثابت مى شود:
1ـ دو نفر عادل سیّد بودن او را تصدیق کند (یک نفر نیز کافى است).
2ـ در شهر و منطقه خود مشهور باشد که سیّد است، خواه این شهرت سبب یقین شود یا گمان.
سؤال 70 ـ اگر سیادت شخصى از طریق خبردادن یکى از علماى انساب ثابت شود و عدّه زیادى از علما به وثاقت و خبره بودن و عدالت آن عالم شهادت بدهند آیا قول آن عالم حجّت است؟
جواب: سیادت با شرایط ذکر شده ثابت مى شود.
سؤال 71 ـ آیا کتب معتبره انساب و نیز مشجّرات و نسب نامه هایى که در خانواده هاى سادات موجود است و نوعاً به تأیید علما رسیده، در تأیید سیادت کافى است؟
جواب: مشجّرات و نسب نامه هایى که به تأیید علماى معروف رسیده باشد، براى اثبات سیادت کافى است.
سؤال 72 ـ آیا ظنّ و اطمینان حاصل از طرق شرعیّه، براى اثبات سیادت کافى است (با توجّه به این که غیر از امارات ظنّیّه وسیله دیگرى جهت حصول قطع به موضوع مذکور نداریم)؟
جواب: ظنون قویّه و اطمینان کفایت مى کند، و از همه بهتر شهرت به سیادت در محل تولّد و زندگى است.
سؤال 73 ـ آیا شهرت کم، در حدّ ظنّ و اطمینان، براى اثبات سیادت کافى است؟ با توجّه به این که شجره نامه در اختیار نیست، آیا وظیفه داریم که شجره نامه را پیدا کنیم؟
جواب: پیدا کردن شجره نامه لازم نیست; و اگر شهرت قابل ملاحظه اى در محلّ تولّد و زندگى وجود داشته باشد، کفایت مى کند.

سؤال 74 ـ رؤیاهاى صادقه در حدّ اطمینان یا ظن، مربوط به سیادت، و نیز ارتکازاتى که کثیرى از مؤمنین بدون سابقه ذهنى یا آشنایى قبلى برایشان حاصل شده، آیا نقشى در اثبات سیادت اشخاص دارد؟
جواب: این گونه امور براى اثبات سیادت کفایت نمى کند.
سؤال 75 ـ چرا وقتى پدر خانواده سیّد است، نام سیّد روى فرزند باقى مى ماند، ولى اگر مادر سیّد باشد، چنین نمى شود؟
جواب: معمولاً نَسَب انسان در عرف از طریق پدر منشعب مى شود، به همین جهت همیشه فامیل کودکان، مطابق فامیل پدر ثبت مى شود، و در اسلام نسب خانواده از طریق پدر است; هرچند سیادت مادر نیز سبب احترام فرزند است.
سؤال 76 ـ آیا سیادت از طریق مادر به فرزندان او منتقل مى شود؟
جواب: بعضى از احکام سیادت از جمله گرفتن خمس منتقل نمى شود و سبب آن در کتب فقهیّه بیان شده است.
سؤال 77 ـ کسانى که تنها از طرف مادر سیّد هستند، چه امتیازاتى دارند؟
جواب: از جهاتى حکم سیّد دارند، و از جهاتى ندارند. خمس نمى توانند بگیرند، و از لباس مخصوص سادات نمى توانند استفاده کنند; امّا از جهاتى شرافت سیادت دارند.