بى شک هیچ شالوده اى مقدّس تر از شالوده بناى رفیع ازدواج نیست، زیرا در سایه این بناى مقدّس، زن و شوهر به آرامش مى رسند، و نیازهاى طبیعى خود را بر طرف مى سازند، و علاوه بر ساختن آینده خود در دنیا، براى جهان آخرت خود نیز بهتر گام بر مى دارند، و بدینسان امنیّت و آرامش جهان آخرت را نیز در این جهان و با این امر مقدّس پایه گذارى مى کنند. بنابراین، درخت پرثمر ازدواج میوه هاى شیرینى همچون آرامش فردى، اجتماعى، دنیایى و آخرتى دارد، بدین جهت در آیات قرآن و روایات معصومان(علیهم السلام) فوق العاده مورد تأکید قرار گرفته است. به بخشى از احکام ازدواج توجّه فرمایید:
مسأله 514ـ کسى که به واسطه نداشتن همسر به حرام مى افتد; و آلوده به بى عفّتى مى شود واجب است ازدواج کند.
مسأله 515ـ در ازدواج باید ولى دختر به آن ازدواج راضى بوده و صیغه مخصوص آن خوانده شود و تنها راضى بودن دختر و پسر و علاقه داشتن کافى نیست، بنابراین، خواستگارى تا زمانى که صیغه ازدواج خوانده نشده، سبب محرم شدن نیست و با سایر زنان نامحرم تفاوتى ندارد.
مسأله 516ـ چنانچه به تصدیق بزرگترهاى فامیل خواستگار کفو و متناسب دختر باشد و پدر دختر بدون دلیل معقول مخالفت کند اذن او ساقط است و آنها مى توانند با هم ازدواج کنند هر چند شایسته است در صورت امکان رضایت پدر دختر جلب شود.
مسأله 517ـ دخترى که بى اذن پدر عقد بسته، در صورت امکان به شکلى رضایت پدر را جلب کند، در غیر این صورت عقد آنها اشکال دارد، و در عقد موقّت احتیاط واجب آن است که پسر باقیمانده مدت را ببخشد، و از همدیگر جدا شوند واگر عقد دائم بوده او را طلاق دهد.
مسأله 518ـ بهتر است صیغه عقد را فرد عالِمى بخواند که از تمام شرایط آن آگاه است.
مسأله 519ـ گفتگو ومراودات دختر و پسر در صورتى که به قصد ازدواج باشد به مقدارى که جهت ازدواج لازم است اشکالى ندارد; البته با رعایت شرایط و ضوابط شرعى.
