مسأله 329ـ اگر در نماز دو رکعتى مثل نماز صبح یا در نماز مغرب شک در رکعت نماز پیش آید، نماز باطل است.
مسأله 330ـ اگر بین یک و بیشتر از یک شک کند; مثلاً شک کند که در رکعت اوّل است یا دوم، نماز باطل است.
مسأله 331ـ اگر اصلاً نداند چند رکعت خوانده، نماز او باطل است.
مسأله 332ـ شک در رکعتهاى نماز چهار رکعتى:
در این جدول مواردى که شک سبب باطل شدن نماز مى شود و مواردى که شک در نماز موجب بطلان نماز نشده و نماز صحیح است و همچنین راه اصلاح آن بیان شده است.
مسأله 333ـ شکهایى که نباید به آنها اعتنا کرد:
الف) در نماز مستحبّى.
ب) در نماز جماعت.
ج) پس از سلام نماز.
د) بعد از گذشتن وقت نماز.
هـ) شک کثیرالشّک; یعنى کسى که بسیار شک مى کند.
مسأله 334ـ اگر کسى در تعداد رکعتهاى نماز مستحبّى شک کند، بنا را بر دو مى گذارد، چون تمام نمازهاى مستحبّى - بجز نماز وتر و نماز اعرابى - دو رکعتى است. پس اگر شک بین یک و دو، یا دو و بیشتر از آن پیش آید، بنا را بر دو مى گذارد و نماز صحیح است.
مسأله 335ـ اگر امام جماعت در نماز جماعت، در رکعتهاى نماز شک کند، ولى مأموم شک نداشته باشد و به امام بفهماند که رکعت چندم است، امام جماعت نباید به شکّ خود اعتنا کند، همچنین اگر مأموم شک کند، ولى امام جماعت شک نداشته باشد، از امام جماعت پیروى مى کند و نماز او صحیح است.
مسأله 336ـ اگر بعد از سلام نماز شک کند که نمازش صحیح بوده یا نه; مثلاً شک کند رکوع کرده یا نه، یا شک کند که چهار رکعت خوانده یا پنج رکعت، به شکّ خود اعتنا نکند.
مسأله 337ـ اگر بعد از گذشتن وقت نماز شک کند که نماز خوانده یا نه، یا گمان کند که نخوانده، خواندن آن لازم نیست; ولى اگر پیش از گذشتن وقت شک کند که نماز را خوانده یا نه، باید نماز را بخواند.
مسأله 338ـ اگر یکى از شکهایى که نماز را باطل مى کند پیش آید، باید مقدارى فکر کند و چنانچه چیزى یادش نیامد و شک باقى ماند، آنگاه نماز را مى شکند و دوباره آن را شروع مى کند.
