مسأله 487ـ یاد گرفتن احکام معامله، به مقدارى که مورد احتیاج مى باشد، واجب است.
مسأله 488ـ فروختن و اجاره دادن خانه یا وسیله دیگر براى استفاده حرام، حرام است.
مسأله 489ـ خرید و فروش، نگهدارى، نوشتن، خواندن و درس دادن کتابهاى گمراه کننده حرام است، مگر زمانى که براى هدفى صحیح باشد، مثلاً براى پاسخ دادن به اشکالهاى آن، البتّه براى کسانى که قدرت این کار را دارند.
مسأله 490ـ فروختن جنسى که با چیز دیگر مخلوط است، در صورتى که آن چیز معلوم نباشد و فروشنده هم به خریدار نگوید، حرام است; مثلاً شیر را با آب مخلوط کند وبفروشد (این عمل را غشّ در معامله مى گویند).
مسأله 491ـ در معامله باید خصوصیّات جنسى را که خرید و فروش مى کنند معلوم باشد، ولى گفتن خصوصیّاتى که گفتن و نگفتن آنها تأثیرى در میل و رغبت مردم نسبت به آن کالا ندارد، لازم نیست. (مثلاً لازم نیست بگوید این گندم مال کدام مزرعه است).
مسأله 492ـ خرید و فروش دو کالاى همجنس - که با وزن یا پیمانه مى فروشند - به زیادتر «رِبا» و حرام است; مثلاً یک تُن گندم بدهد و یک تُن و دویست کیلوگرم بگیرد. (هرچند گندم اوّل مرغوبتر باشد).
مسأله 493ـ خرید و فروش رادیو و تلویزیون و سایر وسایلى که داراى منافع مباح ومشروع قابل ملاحظه است، جایز است.
مسأله 494ـ خرید و فروش خون براى نجات جان بیمار جایز است، ولى در مورد خرید و فروش اعضاى بدن مانند کلیه و امثال آن، احتیاط واجب آن است که اگر پولى مى خواهند بگیرند در مقابل اجازه برداشتن عضو از بدن شخص دهنده بوده باشد، نه در مقابل خود عضو و اصل این کار در صورتى جایز است که براى دهنده تولید خطر نکند.
مسأله 495ـ خریدار و فروشنده در تعیین نرخ کالا آزادند، ولى اگر این آزادى در مواردى سبب فساد و اختلال نظام اقتصادى جامعه اسلامى گردد، حاکم شرع در چنین مواردى مى تواند تعیین نرخ کند و مردم را به آن ملزم سازد.
مسأله 496ـ مستحبّ است فروشنده در قیمت بین مشتریها فرق نگذارد و در قیمت جنس سخت گیرى نکند و سود عادلانه اى براى خود در نظر بگیرد و درخواست بهم زدن معامله را از کسى که پشیمان است بپذیرد.
مسأله 497ـ قسم خوردن در معامله اگر راست باشد مکروه، و اگر دروغ باشد حرام است.
