مسأله 240ـ نمازگزار، از آغاز تا پایان نماز، باید بداند چه نمازى مى خواند و باید آن را براى انجام فرمان خداوند عالَم بجا آورد.
مسأله 241ـ به زبان آوردن نیّت در نماز و سایر عبادات، لازم نیست، ولى چنانچه به زبان هم بگوید اشکال ندارد.
مسأله 242ـ نماز، باید از هر گونه ریا و خودنمایى به دور باشد، یعنى نماز را تنها براى انجام فرمان خداوند بجا آورد و چنانچه تمام نماز یا قسمتى از آن، براى غیر خدا باشد، باطل است. همچنین اگر قصد او خدا و ریا هر دو باشد باز هم باطل است.
مسأله 243ـ کسى که شک دارد زمان و مهلت خواندن نماز واجب تمام شده یا نه مى تواند به نیّت «ما فى الذمّه» (یعنى آنچه وظیفه اوست) بخواند.