مسأله 72ـ در وضو انسان باید ابتدا صورت را، از جایى که موى سر روییده تا آخر چانه، از بالا به پایین بشوید و براى آن که یقین کند مقدار واجب را شسته، باید کمى اطراف صورت را هم بر آن بیفزاید.
مسأله 73ـ بعد از شستن صورت، باید دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتها بشوید.
مسأله 74ـ براى آن که یقین کند آرنج را کاملاً شسته باید کمى بالاتر از آرنج را هم بشوید.
مسأله 75ـ کسى که پیش از شستن صورت، دستهاى خود را تا مچ شسته، هنگام وضو باید تا سر انگشتان را بشوید، و اگر فقط تا مچ را بشوید، وضویش باطل است.
مسأله 76ـ جاى مسح، یک قسمت از چهار قسمت سر است که از فرق سر تا بالاى پیشانى (جلوى سر) مى باشد.
مسأله 77ـ مسح سر، به هر مقدار که باشد، کافى است.
مسأله 78ـ مستحب است سر را به پهناى سه انگشت بسته و طول یک انگشت مسح کند.
مسأله 79ـ لازم نیست مسح بر پوست سر باشد، بلکه بر موى جلوى سر هم صحیح است، مگر این که موى سر به قدرى بلند باشد که هنگام شانه زدن، به صورت بریزد، که در این صورت باید، پوست سر یا انتهاى مو را مسح کند.
مسأله 80ـ پس از مسح سر، باید با رطوبتى که از وضو بر کف دست باقى مانده، روى پاها را از سر یکى از انگشتها تا برآمدگى روى پا مسح کند، و احتیاط مستحب آن است که تا مفصل (جایى که متّصل به ساق پا مى شود) را نیز مسح کند.
مسأله 81ـ در مسح باید دست را بر سر و پاها بکشد و اگر دست را نگه دارد، و سر یا پا را به آن بکشد وضو باطل است، ولى اگر موقعى که دست را مى کشد سر یا پا مختصرى حرکت کند اشکال ندارد.
مسأله 82ـ اگر براى مسح رطوبتى در کف دست نمانده باشد، نمى تواند دست را با آب خارج تر کند; بلکه باید از اعضاى دیگرِ وضو; مثلاً صورت، رطوبت بگیرد و با آن مسح کند.
مسأله 83ـ رطوبت دست باید بقدرى باشد که هنگام مسح بر سر و پا اثر بگذارد.
مسأله 84ـ محلّ مسح (سر و روى پاها) باید خشک باشد، بنابراین اگر جاى مسح تر باشد، باید آن را خشک کرد; ولى اگر رطوبت آن بقدرى کم باشد که مانع از تأثیر رطوبت دست بر آن نباشد اشکالى ندارد.
مسأله 85ـ روى کلاه یا جوراب نمى توان مسح کرد.
مسأله 86ـ محلّ مسح باید پاک باشد، پس اگر نجس است و نمى تواند آن را آب بکشد باید پارچه پاکى روى آن بیندازد و بر آن مسح کند و بعد تیمّم کند.
