مسأله 10ـ به مجتهدى که دیگران از او تقلید مى کنند «مرجع تقلید» مى گویند.
مسأله 11ـ مجتهدى که انسان از او تقلید مى کند باید:
عادل، زنده، مرد، بالغ، شیعه دوازده امامى و در مسایل اختلافى، اعلم باشد.
مسأله 12ـ کسى که از مجتهدى تقلید مى کند، اگر مرجع تقلیدش از دنیا برود در مسایلى که به فتواى او عمل کرده مى تواند به تقلید او باقى بماند و اگر مجتهدى که از دنیا رفته اعلم باشد باقى ماندن بر تقلید او واجب است.
مسأله 13ـ اعلم کسى است که در استخراج احکام (از منابع آن) از مجتهدان دیگر استادتر باشد.
مسأله 14ـ مجتهد و اعلم را از سه راه مى توان شناخت:
الف) خود انسان یقین کند; مثل آن که از اهل علم باشد و بتواند مجتهد و اعلم را بشناسد.
ب) گواهى دو نفر عالم عادل که مى توانند مجتهد و اعلم را تشخیص دهند; به شرط آن که دو نفر عالمِ عادلِ دیگر با گفته آنان مخالفت نکنند.
ج) عدّه اى از اهل علم که مى توانند مجتهد و اعلم را تشخیص دهند و از گفته آنان اطمینان پیدا مى شود، مجتهد بودن یا اعلم بودن کسى را تصدیق کنند.
مسأله 15ـ راههاى بدست آوردن فتواى مجتهد:
1. شنیدن از خود مجتهد.
2. شنیدن از دو نفر عادل.
3. شنیدن از یک نفر مورد اعتماد که از گفته او اطمینان پیدا مى شود.
4. دیدن در رساله مجتهد که درستى آن مورد اطمینان باشد.
مسأله 16ـ اگر فتواى مجتهد در مسأله اى عوض شود، مقلّد باید به فتواى جدید عمل کند و عمل کردن به فتواى قبلى جایز نیست.
مسأله 17ـ مسایلى را که انسان غالباً به آنها احتیاج دارد، واجب است یاد بگیرد.
