مسأله 88ـ وضو با آب نجس و مضاف باطل است; خواه بداند آن آب نجس یا مضاف است یا نداند، یا فراموش کرده باشد.
مسأله 89ـ آب وضو باید مباح باشد، بنابراین در موارد زیر وضو باطل است:
الف) وضو گرفتن با آبى که صاحب آن راضى نیست .
ب) آبى که معلوم نیست صاحب آن راضى است یا نه.
ج) آبى که وقف افراد خاصّى است، براى غیر آن افراد; مانند آب برخى از مدارس که وقف محصّلین همان مدرسه است و وضوخانه مساجد، که وقف کسانى است که در آنجا نماز مى خوانند.
مسأله 90ـ وضو گرفتن از نهرها و چشمه ها، گرچه انسان نداند صاحبان آنها راضى هستند یا نه اشکال ندارد، امّا اگر صاحبان آن از وضو گرفتن جلوگیرى کنند، احتیاط واجب آن است که با آن آبها وضو نگیرد.
مسأله 91ـ اگر آب در ظرف غصبى باشد و آب دیگرى نباشد باید تیمّم کرد.
مسأله 92ـ اعضاى وضو; یعنى صورت، دستها و پاها در موقع شستن و مسح باید پاک باشد.
مسأله 93ـ اگر چیزى بر صورت یا دستها باشد که از رسیدن آب به آن جلوگیرى کند، براى وضو باید برطرف شود.
مسأله 94ـ اگر چیزى بر اعضاى مسح (جلوى سر و روى پاها) باشد، هرچند از رسیدن آب جلوگیرى نکند، باید برطرف شود; چون بین دست و محلّ مسح نباید چیزى فاصله شود.
مسأله 95ـ چنانچه کرم مانع رسیدن آب نباشد، اشکالى ندارد. و کرمهاى معمولى مانع نیست.
مسأله 96ـ جوهر خودکارهاى معمولى مانع رسیدن آب نیست.
مسأله 97ـ براى مسح بر موى ژل زده لازم است بیخ موها را که ژل ندارد، مسح کند.
مسأله 98ـ خطّ قلم خودکار و لکّه هاى رنگ و چربى و کِرِمْ، در صورتى که رنگ بدونِ جِرم باشد، مانع وضو نیست، ولى اگر جِرم دارد و روى پوست را گرفته باشد باید برطرف شود. ولى رنگ خودکار معمولاً مانع رسیدن آب نیست.
مسأله 99ـ اگر مى داند چیزى بر اعضاى وضو چسبیده، ولى نمى داند که از رسیدن آب جلوگیرى مى کند یا نه، باید آن را برطرف کند، یا آب را به زیر آن برساند.
مسأله 100ـ کارهاى وضو باید بدین ترتیب انجام شود: اوّل صورت، بعد دست راست و سپس دست چپ را بشوید و بعد از آن سر و بعد پاها را مسح کند، و نباید پاى چپ را پیش از پاى راست مسح کند، و اگر به این ترتیب وضو نگیرد باطل است.
مسأله 101ـ موالات یعنى; پشت سر هم انجام دادن و فاصله نینداختن بین اعمال وضو.
مسأله 102ـ اگر بین کارهاى وضو به قدرى فاصله شود که مردم بگویند پشت سر هم وضو نمى گیرد وضوى او باطل است.
مسأله 103ـ کسى که مى تواند اعمال وضو را انجام دهد، نباید از دیگرى کمک بگیرد، پس اگر شخص دیگرى صورت و دست او را بشوید و یا مسح او را انجام دهد وضو باطل است; ولى اگر آب کف دست او بریزد و خودش صورت و دستها را بشوید مانعى ندارد.
مسأله 104ـ کسى که نمى تواند وضو بگیرد، باید به کمک شخص دیگر وضو بگیرد، ولى خود او باید نیّت وضو کند.
مسأله 105ـ کسى که مى داند اگر وضو بگیرد مریض مى شود و یا مى ترسد که مریض شود، باید تیمّم کند و اگر وضو بگیرد باطل است. ولى اگر نداند که آب براى او ضرر دارد و وضو بگیرد و بعد بفهمد که ضرر داشته، وضویش صحیح است.
مسأله 106ـ وضو، باید به قصد قربت انجام شود، یعنى براى انجام فرمان خداوند عالم وضو بگیرد و لازم نیست نیّت را به زبان آورد، یا از قلب خود بگذراند، بلکه همین مقدار که مى داند وضو مى گیرد کافى است، بطورى که اگر از او بپرسند، چه مى کنى؟ بگوید وضو مى گیرم.
مسأله 107ـ اگر وقت نماز به قدرى تنگ است که اگر بخواهد وضو بگیرد، تمام نماز یا قسمتى از آن، بعد از وقت خوانده مى شود، باید تیمّم کند، لکن اگر براى وضو و تیمّم یک اندازه وقت لازم است، باید وضو بگیرد.
