مورد دیگرى که تقیّه در آن مجاز نیست موضوع خون مردم بى گناه است به این ترتیب که اگر مرا تحت فشار قرار دهند که باید به کشتن فرد یا افراد بى گناهى دست بزنى! وگرنه جان خودت در خطر است! من حق ندارم اقدام به کشتن دیگران کنم، این جاست که باید سد تقیّه را بشکنم هر چند احتمال بدهم یا یقین داشته باشم جان خود را از دست خواهم داد!
جمله معروف «المأمور معذور» که مى گویند سند اصلى آن به «شمر»! مى رسد و مستمسکى براى آتش بیاران معرکه ها شده نه حدیث و روایت است و نه یک سخن منطقى و عقل پسند، هیچ کس حق ندارد به این بهانه که دیگرى به او دستور داده، اقدام به ریختن خون بى گناهى کند; و اگر کند تمام بارسنگین یک قاتل و مسئولیت وحشتناک آن بر دوش او خواهد بود.
در کتاب کافى از امام باقر(علیه السلام) نقل شده که فرمود : «اِنَّمَا جُعِلَ التَّقِیَّةُ لِیُحْقَنَ بِهَا الدَّمُ فَإِذَا بَلَغَ الدَّمَ فَلَیْسَ تَقِیَّةُ; تقیّه براى این مشروع شده که (نیروها به هدر نرود و) خون ها محفوظ باشد و اگر موجب خونریزى گردد، تقیّه مجاز نیست».(1)
* * *
1 . وسائل الشیعه، ابواب امر به معروف، باب 31، حدیث 1 .