نکته دیگرى که در احادیث متعدد به آن اشاره شده این است که مسأله تقیّه و اداى حق برادران مسلمان به عنوان دو فریضه بزرگ در کنار هم قرار داده شده اند. امام حسن عسکرى(علیه السلام) مى فرماید : «وَ أَعْظَمُهَا فَرْضَانِ قَضَاءُ حُقُوقِ الاَْخوَانِ فِى اللهِ وَ اسْتِعْمَالُ التَّقِیَّة مِنْ اَعْداءِ الله; از همه آن فرایض مهم تر دو چیز است حقوق برادران دینى را ادا کردن و به کار بردن تقیّه در برابر دشمنان خدا».(1)
از این تعبیر بر مى آید که یک نوع رابطه و پیوند نزدیک میان این دو موضوع وجود دارد، اگر درست دقت کنیم خواهیم دید که مسأله تقیّه همانند اداى حقوق دیگران یک مسأله اجتماعى است، زیرا در پرتو آن نیروهاى پراکنده حفظ و ذخیره و به موقع بسیج مى گردد و حقوق جامعه را حفظ مى کند.
1 . وسائل الشیعه، ابواب امر به معروف و نهى از منکر، باب 28، ح 1 .