1ـ آیا در تعلیمات اسلامى دستورى به نام «تقیّه» وجود دارد؟
2ـ و آیا تقیّه محافظه کارى آمیخته با ترس نیست؟
این روزها از مسأله تقیّه فراوان گفتگو مى شود و نفى و اثبات هایى روى آن انجام مى گیرد که چون در بعضى موارد، همراه با آگاهى کامل نیست از اصل حقیقت بسیار فاصله دارد، براى رسیدن به عمق این بحث لازم است تمام بحث هاى اصولى را که پیرامون این مسأله مهم وجود دارد به صورت سؤالاتى طرح مى کنیم، سپس با در نظر گرفتن همه جوانب به بررسى آنها بپردازیم.
1ـ آیا به راستى عنوانى به نام «تقیّه» در تعلیمات مذهبى ما وجود دارد.
2ـ اگر چنین است آیا ماهیت تقیّه یک نوع محافظه کارى آمیخته با ترس و وحشت از اظهار عقیده درونى و مقدم داشتن مصالح شخصى بر بیان حقیقت محسوب نمى شود؟
3ـ آیا این مفهوم دلیلى بر تأیید گفتار آنها که مى گویند انگیزه پیدایش مذهب عوامل استعمار اقتصادى بوده تا مقاوت توده هاى زحمتکش زیر پوشش این گونه افکار درهم شکسته شود، نیست؟ اگر چنین نیست مفهوم واقعى تقیّه کدام است؟
4ـ اصولا چه دلیلى از کتاب و سنّت (دو منبع اصیل اسلامى) براى این موضوع در دست داریم؟
5ـ وانگهى فلسفه و روح تقیّه چیست و چگونه مى توان آن را در مسیر حرکت تکاملى جامعه بکار گرفت؟
6ـ از اینها گذشته آیا به راستى تقیّه مخصوص شیعه است یا جزء معتقدات سایر گروه هاى اسلامى نیز هست و آیا تقیّه در مکتب هاى مختلف سیاسى و اجتماعى کنونى دنیا نیز وجود دارد یا نه؟
7ـ آخرین سخن این که آیا تقیّه امروز هم واجب است یا حرام و به گونه کلى در کجا لازم و در کجا حرام است؟
اینها مجموع بحث هاى اصولى مربوط به مسأله تقیّه است، ما فکر مى کنیم اگر تعریف تقیّه و مفهوم و ماهیّت آن روشن گردد به بسیارى از پرسش ها خود به خود پاسخ داده خواهد شد لذا نخست به آن مى پردازیم.
