یکى از مسئولان مجمع صنفى دانشگاه هاى تهران گفت:
«سیستم هاى بازاریابى هرمى مانند گلدکوئست نه تنها براى جامعه دانشجویى، بلکه براى جریان فرهنگى جامعه ایران، یک سمّ مهلک است. چرا که اگر این فعالیّت غیر علمى و غیر تولیدى فراگیر شود، ضمن این که مقادیر هنگفتى از ثروت کشور را به صورت ارز خارج مى کند، و زیان هاى جبران ناپذیرى را بر بدنه اقتصاد کشور وارد مى نماید، مى تواند زمینه هاى افول روحیّه عدالت طلبى و حقّ جویى را در میان دانشجویان و کلیّه اقشار جامعه به وجود آورد».(1)
1 . روزنامه جوان، شماره 1792، مورّخ 27/4/1384 .