داوطلب، که توسّط یکى از اعضاى شرکت معرّفى مى شود، در خرید اقساطى مبلغ 000/550 تومان جهت خرید یک سکّه طلاى کلکسیونى (که ارزش واقعى آن حدود 000/200 تومان است) به حساب شرکت واریز مى کند، سپس به فعالیّت و جذب مشترى مى پردازد. چنانچه موفّق شود یک نفر در بال راست، و یک نفر در بال چپ خود جذب کند، و آن دو نیز به همین ترتیب موفّق به جذب دو نفر دیگر شوند، یعنى مجموعاً شش نفر از طریق او (دو نفر بدون واسطه، و چهار نفر با واسطه) جذب شوند، و هر کدام 000/550 تومان به حساب شرکت واریز کنند، شرکت 250 دلار (تقریباً معادل 000/225 تومان) به عنوان پورسانت به وى مى دهد. (البتّه در مورد برخى کالاها پورسانت زمانى پرداخت مى شود که ده نفر مشترى جذب گردد، که در ازاى جذب هر 10 مشترى 400 دلار پورسانت پرداخت مى شود).

یعنى اگر با فعالیّت داوطلب، 6 نفر جذب، و 000/300/3 تومان به حساب شرکت واریز شود، شرکت در حدود 000/000/2 تومان سود مى کند. و تنها 101 سود خود را به عنوان پورسانت به متقاضى داده، و 109 آن را به جیب مى زند!

علاوه بر این، چنانچه مشترى ها به صورت متعادل جذب نشوند، یعنى اگر فرضاً در بال چپ پنج مشترى، و در بال راست فقط یک یا دو مشترى جذب شود، هیچ پورسانتى تعلّق نمى گیرد.

اضافه بر این که پورسانت مذکور کار خارق العاده اى نیست، زیرا اگر آنها از طریق تبلیغات کالاهاى خود را به مردم معرّفى مى کردند، چندین برابر پورسانت هاى اعطایى باید هزینه مى نمودند; بنابراین فعالیّت شرکت مذکور و شرکت هاى مشابه چیزى جز یک کلاهبردارى آشکار، و قمارى مرموز نیست; چرا که اموال عدّه
زیادى از مردم گرفته مى شود، وتنها حدود 101 آن در بین سرشاخه ها تقسیم، و باقیمانده (109 آن) به شکل ارز توسّط این شرکت از کشور خارج مى گردد. آیا مى توان براى این کار جز غارتِ اموال مردم، و چپاول ثروت عمومى کشور، نامى دیگرى انتخاب کرد؟

* * *