بى شک بیکارى یک معضل جهانى است، که بیشتر کشورهاى دنیا را رنج مى دهد. و این، ارمغان ماشینى شدن زندگى امروز ماست. کشور ما نیز از این قاعده مستثنى نمى باشد، و تعداد افراد بیکار آن متأسّفانه کم نیست. بیکارى مفاسد و تبعات منفى متعدّدى دارد، و مى تواند بستر جرم هاى مختلفى قرار گیرد، و بدون شک یکى از مهم ترین زمینه هاى فعالیّت هاى شرکت هاى استعمارى مورد بحث، بیکارى است. این، فقط ادّعاى ما نیست، بلکه جمعى از کارشناسان نیز با ما دراین عقیده همراهند. به چند نمونه آن توجّه کنید:
الف) یک جامعه شناس، که پیرامون فعالیّت هاى ناسالم مورد بحث اظهار نظر مى کرد،گفت:«معمولابرخى از افراد در خارج کشور که نسبت به بیکارى و شرایط خاصّ کشورهاى جهان سوم اطّلاع دارند، اقدام به ترویج چنین شیوه هایى نابهنجار مى کنند».
ب) نایب دبیر مجمع صنفى دانشگاه هاى تهران، اشتغال زایى کم از طرف دولت براى دانش آموختگان و نخبگان کشور را دلیلى براى کشیده شدن آنها به سمت این گونه سیستم هاى بازاریابى غیر علمى عنوان کرد.
ج) چگونگى پولدار شدن دغدغه عمومى است به خصوص براى افرادى که مشکلات مالى روزمره گریبانشان را گرفته باشد. در این میان جوانان به واسطه بیکارى و نداشتن آینده اى روشن و حتّى ناتوانى در کسب درآمدى اندک براى تأمین هزینه هاى ضرورى خود، بهترین نقش را در بازى هاى ساخته و پرداخته کلاهبرداران و تروریست هاى اقتصادى ایفا مى نمایند.
د) وقتى تورّم همراه رکود بیاید، و بر آمار بیکارى روز به روز افزوده شود، و سکون جامعه را خسته و دلزده کند، و درست در همین اوضاع و احوال کسانى با استفاده از رانت ها، یک شبه به ثروت هاى بادآورده برسند، رؤیاپرداز شدن مردم، و استقبال آنان از طرح هاى(خیالىوموهوم)«گلدکوئست»و«اى.بى.ال»عجیب نیست».
آرى بیکارى یکى از بسترهاى این گونه فعالیّت هاى ناسالم اقتصادى است; و بر مسئولین لازم است براى حلّ این معضل عمومى فکرى اساسى کنند. البتّه این، کار آسانى نیست; ولى بدون شک غیر ممکن نیز نمى باشد.
