خداوند متعال در آیه شریفه 219 سوره بقره، که سخن از تحریم شراب و قمار به میان آمده، از قمار به «مَیْسِرْ» تعبیر کرده است. «میسر» از ماده «یُسْرْ» است، و این مادّه هم به معنى سهل و آسان، و هم به معنى قماربازى مى آید. و به نظر مى رسد که معنى اوّلى همان سهل و آسان باشد، منتهى نظر به این که شخص قمارباز مى خواهد به آسانى به مال و ثروتى نائل شود، از این رو به قمار میسر گفته مى شود.
اگر بخواهیم تعریف جامعى براى قمار ارائه دهیم، باید بگوییم: قمار یعنى قربانى کردن مال و شرف براى به دست آوردن مال دیگران با خدعه و نیرنگ و تزویر، و احیاناً به عنوان تفریح، و نرسیدن به هیچ کدام.
آیا هدف شرکت هاى مورد بحث جز بدست آوردن اموال مردم با فریب و نیرنگ چیز دیگرى است؟
آیا بسیارى از مشتریان شرکت هاى مذکور در پى بدست آوردن اموال کلان از راهى سهل و آسان، هر چند به قیمت متضرّر شدن انسان هاى فراوانى نیستند؟
آیا آلوده شدن به وام هاى ربوى براى عضویّت در این قمار جهانى، قربانى کردن مال و شرف نیست؟
چنانچه عدّه اى محدود سعى و تلاش کنند تا به سودهاى کلان بادآورده برسند، هر چند در این مسیر افراد بسیارى قربانى شوند و اموال خود را از دست بدهند، آیا چنین انسان هایى شرافت خود، و مالباختگان، دارایى خویش را، به قربانگاه نفرستاده اند؟!
بنابراین، شکّى نیست که ماهیّت حقیقى بازاریابى شبکه اى چیزى شبیه قمار جهانى است; هر چند صاحبان این قمارخانه ها سعى دارند آن را در پوشش هایى نظیر «معامله»، «هدیه»، «صلح»، «پورسانت» و مانند آن مخفى کنند، تا هر چه بیشتر موفّق به غارت اموال مردم گردند.
